Klaar voor vertrek

Na veel wikken en vooral wegen, wegen en nog eens wegen is mijn koffer ingepakt met de juiste, broodnodige en met zorg uitgezochte spullen. Dit was, zoals verwacht, nog een behoorlijke klus. De koffer weegt van zich zelf al 3 kg, tel daar de school-, afrika- en leesboeken bij op en ik zat al op 10 kg. Enfin, ik heb shampoo en andere toiletartikelen thuis gelaten en alleen wat kleding en schoeisel meegenomen. Allerlei opladers voor mijn electronica en wel wat aspirines e.d. Na veel getwijfel en een gewicht van 24 kg heb ik besloten de gok maar te nemen en morgen maar af te wachten wat de kosten van het overgewicht zullen zijn. Voor paps en mams( die van 14 april t/m 1 mei komen) ligt er al een stapeltje klaar met wat warmere kleding en mijn FeeK (ofwel WK-oranje-pakketje) om mee te nemen. Zo kan ik hun wat zomerkleding mee terug geven en denk ik dat ik me er wel mee red. Daar kan ik ook een hoop kopen, maar toch als ik het al heb vind ik het zonde om allemaal daar te halen, want dat geld kan ik uiteraard ook anders besteden;)!
Ik wil iedereen nu al vast bedanken voor alle lieve berichtjes, kaartjes, krabbels en smsjes. Het is echt fijn om te weten dat iedereen zo meeleeft en dat ik, eenmaal daar, in moeilijke momenten kan rekenen op de nodige steun vanuit Nederland. Ik heb met name de weekenden van Januari goed besteed met familie en vrienden. Samen met Luuk een weekendje in Scheveningen geweest, uit eten met het gezin, Familie weekend met de Sennies en afgelopen weekend stond geheel in het teken van afscheid nemen. De dansmeisjes, een aantal klasgenoten, familie, kennissen en de buurt en vervolgens nog mijn vriendinnetjes en een borrel met een aantal lieftallige collega’s! Ik ben zo onwijs verwend en helaas kan ik niet alles meenemen, maar heb ik een goede selectie gemaakt!
En nu, nu is het bijna zo ver. Morgenmiddag om 2 uur vertrekt het vliegtuig vanaf Schiphol. De koffer staat klaar, de handbagage zo goed als en bank en verzekeringszaken zijn geregeld. Nog even extra muziek op die ipod gezet, en owja heb ik wel aan die bikini gedacht?, Weer de koffer los: had ik mijn zonnebril nu al wel of nog niet ingepakt… eigenlijk is het tijd om te gaan. Al weken bezig om alle spullen te verzamelen, sommige mensen al meerdere malen gedag gezegd. Ik heb de keuze gemaakt om dit avontuur aan te gaan en ik ben ook klaar om te gaan. Een halfjaar op mezelf in een ander land, mijn eigen boontjes doppen en aan mezelf bewijzen dat ik op eigen benen kan staan.
Tegen het afscheid nemen morgen van het thuisfront en mijn scheetje zie ik erg op! Gister heb ik Luuk blij gemaakt met een overlevingspakket, zodat hij die 4,5 maand in Nederland zonder mij ietsje makkelijker doorkomt!;) Ook van hem krijg ik van 20 juni t/m 15 juli bezoek. Ik kijk er dan ook erg naar uit om samen 3,5 week rond te reizen, en ook aan hem te laten zien waar ik in die maanden (aan) gewerkt heb! Ik zal hem in die tussentijd vreselijk gaan missen!
Morgen gaat mijn avontuur beginnen en ga ik samen met 15 andere studenten wonen in Grabouw. (Een plaatjes 30 min. rijden van Kaapstad af). Als we aangekomen zijn gaan we direct shoppen ( handdoeken, toiletspullen etc.) ook zal ik dan direct een Zuid-Afrikaans sim-kaartje kopen. Ik neem twee mobiele telefoons mee en ben dus ook bereikbaar op mijn huidige Nederlandse nummer. Het Afrikaanse nummer en mijn adres zal ik zo spoedig mogelijk vermelden op deze site!
Komend weekend gaan we gebruiken om te acclimatiseren en zaterdagavond gaan we genieten van een BBQ georganiseerd door de studenten die er nog zitten. De eerste week staat in het teken van kennismaken met allerlei supervisors en andere begeleiders. Ook gaan we op visite bij alle projecten en kun je vast kennismaken met het jouwe. Volgend weekend gaan we met de club op kamp en activiteiten uitvoeren in het kader van teambuilding! ( ook het beklimmen van de Tafelberg staat waarschijnlijk op het programma!)
Daarna gaan we echt aan de slag en wel onder het motto: Go with the flow! Vanwege de cultuurverschillen zul je doelstellingen keer op keer bij moeten stellen en leren om blij te zijn met kleine resultaten. Dit zal soms frustrerend werken maar langzamerhand zullen we allemaal meer thuis raken in de Zuid-Afrikaanse cultuur en om leren te gaan met de problematiek, de waarden en de normen van dit land.
Vanavond nog gezellig thuis eten, Dylan succes wensen met zijn laatste dagje cito-toets, en dan met paps, mams en Luuk op naar Amsterdam.

Mijn avontuur gaat naar een jaar van voorbereiden eindelijk beginnen. Ik hou jullie op de hoogte en zal mijn avonturen ondermeer via deze site delen.

Tot snel,

Fay!