Ayoba, Ayoba!!
Door: webmaster: Fay
Blijf op de hoogte en volg Fay
13 Juni 2010 | Zuid-Afrika, Grabouw
Lieve landgenoten!
Hier weer even een zondagse-update! De laatste, zo vermoed ik. Volgende week komt hij later, omdat ik Luuk dan op mag halen! Liefie we kunnen nu zeggen: Tot volgende week! Haha dat klinkt echt dichtbij. Ik kijk er naar uit!
Het is een druilerige zondag. Alle andere Grabouwers, op Sanne na, zijn vertrokken richting Port Elizabeth waar zij dinsdag naar de wedstrijd Portugal- Ivoorkust gaan. Tot en met woensdag is het hier dus even wat stiller, maar we hebben onze eigen tv in de woonkamer gefikst. Een beetje sneeuwbeeld maar toch we kunnen het in ieder geval volgen!
De week begon maandag en dinsdag met Village of Hope dagen. De maandag was heftig, omdat ik ongeveer de hele dag in het day hospital heb gezeten. Eerst werd ik daar door Lisa afgezet met baby Noli, ze vertelde me wat ik tegen de arts moest zeggen en ik kreeg alle papieren mee. Ze was erg benauwd en ademde daardoor heel snel. Ze piepte erbij en dat maakte dat ik het een beetje griezelig vond. Lisa zei onderweg in de auto ook al 10x: that sounds bad, really bad. Ik dacht tja nu zie ik het helemaal nog zitten om daar alleen heen te gaan haha! Maar toch gedaan en dan moet je maar wachten op een stoel met de baby in je armen. Er kwam een zuster aan die alle ‘ponsplaatjes’ van de zieke baby’s in ontvangst nam dus daardoor hoefde ik niet in de rij van de receptie. Ik landde weer met twee voeten in Afrika. Zoveel echt zieke mensen zitten te wachten op een stoel, totdat ze eindelijk een keer hun naam horen. Soms is het te druk en komen ze niet aan de beurt. Ze worden naar huis gestuurd om de volgende dag weer terug te komen, en weer te wachten. Ik zelf heb daar 1,5uur met de baby gezeten. Ze hield zich rustig maar ik had onderhand een lamme arm(A). Gelukkig heeft de arts er grondig naar gekeken. Ik moest haar helemaal uitkleden, ze werd gewogen, hart en longen werden geluisterd etc. Uiteindelijk kreeg ik de uitleg over de medicijnen die ik meekreeg en heb ik dit doorgegeven op de Village. Ik werd opgehaald en eenmaal terug kon ik na een halfuur weer mee met Lisa. Zij moest met een meisje naar het HIV-gedeelte en ik mocht gezellig met mijn grote vriend Assi naar de tandarts. Dit was geen succes haha. We hadden gelukkig een afspraak maar we waren veel te vroeg. Aangezien hij niet op een stoel blijft zitten om te wachten, liep hij het hele day hospital door en kon ik er natuurlijk achteraan:P! Toen de vrouw ons binnen riep kwam hij met me mee, maar zodra hij de kamer zag zetten hij het op een huilen en spartelde tegen op de grond. Hij is tien, maar het lukte me om hem op te tillen en naar binnen te dragen. De tandarts zelf wist totaal niet wat ze met dit ‘special need’ kind aan moest, en dus besloot ik zelf maar in de tandartsstoel te gaan zitten en hem op mijn schoot te nemen. Hij werd hier rustig van alleen meneer eigenwijs weigerde om zijn mond open te doen:P. Na het nodige geduld lukte het haar wel, en hoefde er gelukkig niet geboord of getrokken te worden. Dit was met het dagje wel!
’s Avonds afsluitingsetentje en vergadering gehad met de Skoon-meiden bij mij thuis. Zelf nachos gemaakt en die waren goed te eten.
Dinsdagavond nog even wat minder nieuws gekregen, namelijk dat oma in het ziekenhuis ligt en een flinke operatie heeft ondergaan. Gelukkig hersteld ze goed en mag ze van de week naar een TOP-kamer.
De scholen kregen woensdag vakantie en dit betekend voor de crèche dat er nog maar 15 kinderen zijn. Veel broertjes en zusjes zijn nu thuis en kunnen oppassen en dus besparen de ouders geld. Ik had mijn afscheid komende week gepland, maar dit is niet zo leuk met 15 van de 90 kinderen. Ik heb besloten komende week ezeltje prikje met ze te spelen en deze ook aan hen te geven. De week dat ik met Luuk terug kom van vakantie is het echt mijn laatste week, en ook die van Margot. De vakantie is dan afgelopen en hoogstwaarschijnlijk zijn er dan dus ook weer meer kinderen. Dus Luuk je mag mee helpen muffins bakken en cake versieren met de kinderen;)!
Woensdagavond werden we, gezien het WK-programma voor de kids, geacht om te verschijnen om de Disci-dans aangeleerd te krijgen. Dit is de officiële WK-dans en dit was wel erg lachwekkend (zie filmpje!) met de hele groep.
Donderdagavond hadden we het afscheidsfeestje van Roos en Sanne(Apple creek), zij vertrekken komende donderdag naar huis, maar omdat ze nu in PE zijn vierden ze het afgelopen week al. Ze hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken en het was een gezellig feestje. We kwamen echter thuis en de lichten werkten niet meer. We snapten er niets meer van, maar wat bleek: onze stroom was op!! De winkel was al dicht dus helaas moesten de koelkast en de vriezer het een nachtje zonder elektriciteit doen(A).
En toen was het vrijdag, 11 juni 2010, ofwel Dag 1 van het WK voetbal. Dat heb ik gemerkt vanaf half 8 ’s ochtends stond hier in de straat een uur lang het nummer: the final countdown aan, en het uur daarna I’ve got a feeling. Gelukkig had ik een skype-afspraak met Luuk staan en was het niet zo erg dat ik er op tijd uit moest. Met Sanne ben ik vervolgens druk geweest met de tv en kregen we het voor elkaar dat we een beetje fatsoenlijk beeld hadden. De opening hebben we thuis gekeken en aansluitend gingen we op pad naar Groenberg. Op deze school had de Village of Hope schermen geregeld, en werd er gezamenlijk met veel kinderen gekeken. Het is zo raar om te beseffen dat je in het land bent, waar alles nu plaats vindt. Het is ook heel gek want in Nederland is waarschijnlijk alles nu oranje. Hier echter een paar vlaggetjes en als bafana bafana moet spelen de nodige vuvuzela’s, er is 1 huis geschilderd in heel Grabouw, maar je merkt er verder helemaal niets aan.
Op groenberg aangekomen bleek dat 1 van de organisaties uit het WK-programma is gestapt. Zij zouden juist voor het eten zorgen. Dit betekend dat wij tot ’s avonds samen met Tim en Mazz en 3 andere volwassenen in de keuken van Groenberg voor 1500 kinderen eten hebben gemaakt. Ik weet niet hoeveel uien ik heb gesneden!! Het was zoveel werk, maar met een leuk cd’tje en een zingende Tim hebben we ons wel vermaakt.
Gister was het dan zo ver de opening voor de kinderen. Vanaf acht uur ’s ochtends stonden we paraat en het was ontzettend koud. Het waaide erg hard en er was nogal stress. Er waren alleen maar vrijwilligers van de Village of Hope, incl hun internationale voetbalteam, en Nederlandse studenten. Ook de drie andere die de avond ervoor hielpen met eten, maar verder was er niemand. Frustratie bij Daz en Tim, maar blijkbaar spelen ‘politieke zaken’ mee. De oom van die is bestolen door de neef van die en ja dan werken we niet met elkaar samen. Dit soort dingen, en dat is erg jammer. Zeker als iedereen de woensdag ervoor nog vol overtuiging instemt met het hele plan.
Per slot van rekening komen ze in de keuken van Groenberg en zijn 3 van de 4 pannen met eten zuur geworden. Wat een stank! De laatste die weg zijn gegaan hebben de deksels op de nog niet geheel afgekoelde pannen gedaan, en we konden alles weggooien!! Gelukkig waren er veel minder kinderen dan verwacht, vanwege de kou, en was de rijst wel goed gebleven. We hebben het uiteindelijk precies kunnen redden. De pan was geheel leeg geschraapt en ook de rijst was op. Ter afsluiting moesten we de discidans samen met een dansgroep uitvoeren. Het was een flinke afgang want tijdens het dansen kwamen we erachter dat we de verkeerde aangeleerd hebben gekregen haha(A).. De kinderen vonden het prachtig dus dat scheelde alweer:P
Na deze intensieve dag hebben we ons allemaal eerst lekker warm gedoucht en zijn we vervolgens in de B en B: Argentinië- Nigeria gaan kijken. Daarna thuis met een hele club gaan eten en vervolgens door naar de Rose and Bull. Het Team with a mission ,bestaande het voornamelijk Engelse en Amerikanen, van the Village of Hope was daar namelijk kijken. Het was een spannende wedstrijd en het ging er , op een leuke manier, op tegen elkaar. Een springende Tim na vier minuten speeltijd haha ook leuk om deze mensen een keer in ‘vrije tijd’ te zien. Een erg gezellige avond dus!
Vandaag is het tijd voor schoolwerk, want dat moet tussen al dat WK-gedoe natuurlijk ook nog gebeuren. Morgen ga ik ’s ochtends voor de 1 na laatste keer naar de Village of Hope en kijk ik ’s middags met Sanne de wedstrijd. Waar weten we nog niet! Dinsdag gaan we samen naar de Village om daar een gezellige dag te maken, omdat het mijn laatste werkdag is. Koekjes bakken en schilderijen maken met de kindjes. De zaterdag voor vertrek heb ik mijn officiële afscheidsfeestje daar.
Komende zaterdag gaan wij vermoedelijk met de Grabouw-club naar Kaapstad om daar de wedstrijd Ned-Japan te kijken op groot scherm! De wedstrijd daarna zitten we gezamenlijk natuurlijk gewoon IN het Greenpoint stadion!
Verder ga ik me deze week helemaal verheugen op Luuk en onze vakantie en mag ik hem volgende week eindelijk ophalen!
Lieve allemaal, ik heb mijn afleiding weer gehad, en moet nu toch echt aan de bak voor school. Heel veel oranje plezier morgen en zaterdag! Jullie horen weer van mij!
Dikke dikke kus,
Fay
Hier weer even een zondagse-update! De laatste, zo vermoed ik. Volgende week komt hij later, omdat ik Luuk dan op mag halen! Liefie we kunnen nu zeggen: Tot volgende week! Haha dat klinkt echt dichtbij. Ik kijk er naar uit!
Het is een druilerige zondag. Alle andere Grabouwers, op Sanne na, zijn vertrokken richting Port Elizabeth waar zij dinsdag naar de wedstrijd Portugal- Ivoorkust gaan. Tot en met woensdag is het hier dus even wat stiller, maar we hebben onze eigen tv in de woonkamer gefikst. Een beetje sneeuwbeeld maar toch we kunnen het in ieder geval volgen!
De week begon maandag en dinsdag met Village of Hope dagen. De maandag was heftig, omdat ik ongeveer de hele dag in het day hospital heb gezeten. Eerst werd ik daar door Lisa afgezet met baby Noli, ze vertelde me wat ik tegen de arts moest zeggen en ik kreeg alle papieren mee. Ze was erg benauwd en ademde daardoor heel snel. Ze piepte erbij en dat maakte dat ik het een beetje griezelig vond. Lisa zei onderweg in de auto ook al 10x: that sounds bad, really bad. Ik dacht tja nu zie ik het helemaal nog zitten om daar alleen heen te gaan haha! Maar toch gedaan en dan moet je maar wachten op een stoel met de baby in je armen. Er kwam een zuster aan die alle ‘ponsplaatjes’ van de zieke baby’s in ontvangst nam dus daardoor hoefde ik niet in de rij van de receptie. Ik landde weer met twee voeten in Afrika. Zoveel echt zieke mensen zitten te wachten op een stoel, totdat ze eindelijk een keer hun naam horen. Soms is het te druk en komen ze niet aan de beurt. Ze worden naar huis gestuurd om de volgende dag weer terug te komen, en weer te wachten. Ik zelf heb daar 1,5uur met de baby gezeten. Ze hield zich rustig maar ik had onderhand een lamme arm(A). Gelukkig heeft de arts er grondig naar gekeken. Ik moest haar helemaal uitkleden, ze werd gewogen, hart en longen werden geluisterd etc. Uiteindelijk kreeg ik de uitleg over de medicijnen die ik meekreeg en heb ik dit doorgegeven op de Village. Ik werd opgehaald en eenmaal terug kon ik na een halfuur weer mee met Lisa. Zij moest met een meisje naar het HIV-gedeelte en ik mocht gezellig met mijn grote vriend Assi naar de tandarts. Dit was geen succes haha. We hadden gelukkig een afspraak maar we waren veel te vroeg. Aangezien hij niet op een stoel blijft zitten om te wachten, liep hij het hele day hospital door en kon ik er natuurlijk achteraan:P! Toen de vrouw ons binnen riep kwam hij met me mee, maar zodra hij de kamer zag zetten hij het op een huilen en spartelde tegen op de grond. Hij is tien, maar het lukte me om hem op te tillen en naar binnen te dragen. De tandarts zelf wist totaal niet wat ze met dit ‘special need’ kind aan moest, en dus besloot ik zelf maar in de tandartsstoel te gaan zitten en hem op mijn schoot te nemen. Hij werd hier rustig van alleen meneer eigenwijs weigerde om zijn mond open te doen:P. Na het nodige geduld lukte het haar wel, en hoefde er gelukkig niet geboord of getrokken te worden. Dit was met het dagje wel!
’s Avonds afsluitingsetentje en vergadering gehad met de Skoon-meiden bij mij thuis. Zelf nachos gemaakt en die waren goed te eten.
Dinsdagavond nog even wat minder nieuws gekregen, namelijk dat oma in het ziekenhuis ligt en een flinke operatie heeft ondergaan. Gelukkig hersteld ze goed en mag ze van de week naar een TOP-kamer.
De scholen kregen woensdag vakantie en dit betekend voor de crèche dat er nog maar 15 kinderen zijn. Veel broertjes en zusjes zijn nu thuis en kunnen oppassen en dus besparen de ouders geld. Ik had mijn afscheid komende week gepland, maar dit is niet zo leuk met 15 van de 90 kinderen. Ik heb besloten komende week ezeltje prikje met ze te spelen en deze ook aan hen te geven. De week dat ik met Luuk terug kom van vakantie is het echt mijn laatste week, en ook die van Margot. De vakantie is dan afgelopen en hoogstwaarschijnlijk zijn er dan dus ook weer meer kinderen. Dus Luuk je mag mee helpen muffins bakken en cake versieren met de kinderen;)!
Woensdagavond werden we, gezien het WK-programma voor de kids, geacht om te verschijnen om de Disci-dans aangeleerd te krijgen. Dit is de officiële WK-dans en dit was wel erg lachwekkend (zie filmpje!) met de hele groep.
Donderdagavond hadden we het afscheidsfeestje van Roos en Sanne(Apple creek), zij vertrekken komende donderdag naar huis, maar omdat ze nu in PE zijn vierden ze het afgelopen week al. Ze hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken en het was een gezellig feestje. We kwamen echter thuis en de lichten werkten niet meer. We snapten er niets meer van, maar wat bleek: onze stroom was op!! De winkel was al dicht dus helaas moesten de koelkast en de vriezer het een nachtje zonder elektriciteit doen(A).
En toen was het vrijdag, 11 juni 2010, ofwel Dag 1 van het WK voetbal. Dat heb ik gemerkt vanaf half 8 ’s ochtends stond hier in de straat een uur lang het nummer: the final countdown aan, en het uur daarna I’ve got a feeling. Gelukkig had ik een skype-afspraak met Luuk staan en was het niet zo erg dat ik er op tijd uit moest. Met Sanne ben ik vervolgens druk geweest met de tv en kregen we het voor elkaar dat we een beetje fatsoenlijk beeld hadden. De opening hebben we thuis gekeken en aansluitend gingen we op pad naar Groenberg. Op deze school had de Village of Hope schermen geregeld, en werd er gezamenlijk met veel kinderen gekeken. Het is zo raar om te beseffen dat je in het land bent, waar alles nu plaats vindt. Het is ook heel gek want in Nederland is waarschijnlijk alles nu oranje. Hier echter een paar vlaggetjes en als bafana bafana moet spelen de nodige vuvuzela’s, er is 1 huis geschilderd in heel Grabouw, maar je merkt er verder helemaal niets aan.
Op groenberg aangekomen bleek dat 1 van de organisaties uit het WK-programma is gestapt. Zij zouden juist voor het eten zorgen. Dit betekend dat wij tot ’s avonds samen met Tim en Mazz en 3 andere volwassenen in de keuken van Groenberg voor 1500 kinderen eten hebben gemaakt. Ik weet niet hoeveel uien ik heb gesneden!! Het was zoveel werk, maar met een leuk cd’tje en een zingende Tim hebben we ons wel vermaakt.
Gister was het dan zo ver de opening voor de kinderen. Vanaf acht uur ’s ochtends stonden we paraat en het was ontzettend koud. Het waaide erg hard en er was nogal stress. Er waren alleen maar vrijwilligers van de Village of Hope, incl hun internationale voetbalteam, en Nederlandse studenten. Ook de drie andere die de avond ervoor hielpen met eten, maar verder was er niemand. Frustratie bij Daz en Tim, maar blijkbaar spelen ‘politieke zaken’ mee. De oom van die is bestolen door de neef van die en ja dan werken we niet met elkaar samen. Dit soort dingen, en dat is erg jammer. Zeker als iedereen de woensdag ervoor nog vol overtuiging instemt met het hele plan.
Per slot van rekening komen ze in de keuken van Groenberg en zijn 3 van de 4 pannen met eten zuur geworden. Wat een stank! De laatste die weg zijn gegaan hebben de deksels op de nog niet geheel afgekoelde pannen gedaan, en we konden alles weggooien!! Gelukkig waren er veel minder kinderen dan verwacht, vanwege de kou, en was de rijst wel goed gebleven. We hebben het uiteindelijk precies kunnen redden. De pan was geheel leeg geschraapt en ook de rijst was op. Ter afsluiting moesten we de discidans samen met een dansgroep uitvoeren. Het was een flinke afgang want tijdens het dansen kwamen we erachter dat we de verkeerde aangeleerd hebben gekregen haha(A).. De kinderen vonden het prachtig dus dat scheelde alweer:P
Na deze intensieve dag hebben we ons allemaal eerst lekker warm gedoucht en zijn we vervolgens in de B en B: Argentinië- Nigeria gaan kijken. Daarna thuis met een hele club gaan eten en vervolgens door naar de Rose and Bull. Het Team with a mission ,bestaande het voornamelijk Engelse en Amerikanen, van the Village of Hope was daar namelijk kijken. Het was een spannende wedstrijd en het ging er , op een leuke manier, op tegen elkaar. Een springende Tim na vier minuten speeltijd haha ook leuk om deze mensen een keer in ‘vrije tijd’ te zien. Een erg gezellige avond dus!
Vandaag is het tijd voor schoolwerk, want dat moet tussen al dat WK-gedoe natuurlijk ook nog gebeuren. Morgen ga ik ’s ochtends voor de 1 na laatste keer naar de Village of Hope en kijk ik ’s middags met Sanne de wedstrijd. Waar weten we nog niet! Dinsdag gaan we samen naar de Village om daar een gezellige dag te maken, omdat het mijn laatste werkdag is. Koekjes bakken en schilderijen maken met de kindjes. De zaterdag voor vertrek heb ik mijn officiële afscheidsfeestje daar.
Komende zaterdag gaan wij vermoedelijk met de Grabouw-club naar Kaapstad om daar de wedstrijd Ned-Japan te kijken op groot scherm! De wedstrijd daarna zitten we gezamenlijk natuurlijk gewoon IN het Greenpoint stadion!
Verder ga ik me deze week helemaal verheugen op Luuk en onze vakantie en mag ik hem volgende week eindelijk ophalen!
Lieve allemaal, ik heb mijn afleiding weer gehad, en moet nu toch echt aan de bak voor school. Heel veel oranje plezier morgen en zaterdag! Jullie horen weer van mij!
Dikke dikke kus,
Fay
-
13 Juni 2010 - 08:38
Josine:
Hee Fay!!
Wat een verschil inderdaad met Nederland, waar je in alle winkels niet meer om het oranje heen kunt!
Maar het moet toch een leuke afleiding zijn om de laatste dagen vol te maken! Het is nog maar een weekje! En wat is die tijd voorbij gevlogen!
Maak je geen zorgen op het vliegveld, die ontmoeting gaat helemaal vanzelf :D En wat zullen die 3 weken geweldig worden, ik zou dr jaloers op worden!
Sterkte met het afscheid nemen van de kids, maar geniet van de ontmoeting met Luuk! 2 uitersten, maar je doet ze allebei!
Liefs en een dikke knuffel voor een sterke meid! -
13 Juni 2010 - 10:32
Trudy:
Hoi Fay,
Mijn berichtje gisterenavond was in één keer weg, ik heb je niet eens meer een knuffel kunnen geven, (bij deze). Wat een gedoe hé bij die dokter en tandarts, daar mag je wel een dag voor uittrekken. En wij maar mopperen als we eens een half uurtje moeten wachten. Als je ooit eens met je eigen kinderen naar een dokter moet zul je daar altijd aan terug denken. Morgen moet ik met oma naar het ziekenhuis, haar oog moet gelaserd worden, het zicht ging behoorlijk achteruit. Fijn dat het met jouw oma een beetje beter gaat, vandaag zal ik mama even bellen om te horen hoe het gaat.Zet Luuk maar goed aan het kokerellen,dat vindt hij wel leuk en natuurlijk ook leerzaam voor zo'n grote groep. Volgende week om deze tijd hebben wij hem al afgeleverd op Schiphol en zijn op de weg terug. Zal wel stil zijn zonder hem, maar ja jij hebt hem zo veel maanden moeten missen. Deze week zal wel in het teken staan van de laatste dingetjes kopen en inpakken. Maar ja, je weet wel hoe of dat met mannen gaat alles op het laatste moment.
Fay geniet van je laatste week alleen en verheug je op volgende week zondag. Een dikke knuffel van Ton en Trudy -
13 Juni 2010 - 11:01
Marieken :
hey fay,
nou meid het zit er bijna op,nog 7dagen,en luuk is onderweg,tel de dagen dan de uurtjes,en dan ei-de-lijk issie er.
hoop dat je deze week goed kunt afronden.
wat een schatje dat kindje op de eerste foto.
je hebt heel veel beleeft en mee gemaakt,je gaat straks richting nederland met een koffer vol ervaringen.super dat je dit hebt gedaan,ze zullen jou erg gaan missen daar.
wel duimen voor nederland maandag hé.
ik wens je een fijne week toe,en daarna een geweldige tijd met luuk.
liefs,
marieken. -
13 Juni 2010 - 13:12
Marlie:
Hoi Fay,
Wat een verhaal weer. Volgens mij ben je deze zondag wat vroeger dan anders....of ik zit eerder achter mijn mail!!! Ik heb ze met veel plezier vaak op de zondagavond gelezen. Heeeel veeel plezier de komende weken met Luuk. Op de achtergrond hoor ik de t.v. met de Fuvuzela's in het stadion (irritant geluid vind ik trouwens). Het filmpje van de disci dans is echt gaaf...die kun je hier in Doesburg nog wel'n keer showenn
Liefs van Marlie en familie. -
13 Juni 2010 - 15:04
Ida:
Lieve Fay,
Zoals gewoonlijk weer genoten van je verhalen.
Nog ff en dan is het zover, dan kunnen jullie lekker saamjes genieten.
Voor nu geniet nog ff met de kids want voordat je het weet is je avontuur afgelopen en kun je met liefde terug kijken naar een mooie tijd.
Gr.Ida
-
14 Juni 2010 - 08:02
Manon:
Lieve Fay,
weer een leuk verhaal!
Wat apart om mee te maken het WK daar, lijkt me!? :) Had het ook wel willen meemaken :( Maarja, je kunt niet alles hebben he!
Meid... nog maar een klein weekje en dan is het voor jouw eindelijk tijd om je mannetje weer te zien!
Geniet ervan, het is een mooi moment!! :D Laat het lekker over je heen komen!
Alvast heel erg veel plezier samen met Luuk, geniet er van,
ik blijf je volgen!
Liefs!! :D -
14 Juni 2010 - 15:08
Maike:
Hee Faytje!
Leuk een filmpje!! :D lijkt me wel een leuk dansje ;) ziet er wel grappig uit! En lang leuk verhaal weer. Weer veel meegemaakt. Zie ja al helemaal zitten met assi haha eerst hem lopen te vangen in dat gebouw en daarna die je daarna al spartelend mee moet slepen de ruimte in en die vervolgens zn mond niet wil open doen haha.. Ze weten wel wat ze een ander laten doen ;)
Hoop dat het WK een mooie afleiding is om die laatste daagies zonder luuk nog ff uit te zitten maar hoop toch ook dat je nog lekker van die laatste dagen geniet!
Tot heel snel en laat het maar snel zondag worden! :)
xxies -
16 Juni 2010 - 12:19
Maria K.:
Hoi Fay,
Als ik terug kijk, op de hele stage periode van jou in Zuid-Afrika dan moet je deze wel met een zeer voldaan gevoel af kunnen sluiten lijkt mij!
Ze zullen je missen!!!
We wensen je een fijn afscheidsfeest toe, en een hele mooie vakantie met z'n tweeën, geniet er van.
Groetjes Maria.
-
18 Juni 2010 - 07:43
Tanja Van Lier:
Hey Fay,
Wordt je ook al gek van alle vuvuzela's?
Best raar eigenlijk dat hier in Nederland veel meer drukte om het WK is dan daar, maar eigenlijk ook wel begrijpelijk.
Dit weekend is het eindelijk zo ver voor jou.
LUUK KOMT!
Ben je er al helemaal klaar voor?
Is het wachten mee gevallen?
Ik wens je echt super veel plezier en tot snel.
Liefs Tanja -
20 Juni 2010 - 12:48
Mama:
hoi meis,
Veel later dan normaal schrijf ik nog even wat. We hebben elkaar deze week al veelvuldig gesproken op msn of via mail. Straks nog even live bellen bij oma. Vanochtend jou Luuk afgeleverd op Schiphol en zal nu ergens boven Afrika hangen om vanavond tegen 10 uur jou in de armen te 'vliegen'.Ik wacht je nieuwe update weer af maandag of dinsdag en kijk er naar uit. Ik weet dat je deze week weer een boel hebt meegemaakt dus verras ons maar weer.
Geniet en dikke kuzz van
mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
