Ayoba, Ayoba!!

Lieve landgenoten!

Hier weer even een zondagse-update! De laatste, zo vermoed ik. Volgende week komt hij later, omdat ik Luuk dan op mag halen! Liefie we kunnen nu zeggen: Tot volgende week! Haha dat klinkt echt dichtbij. Ik kijk er naar uit!
Het is een druilerige zondag. Alle andere Grabouwers, op Sanne na, zijn vertrokken richting Port Elizabeth waar zij dinsdag naar de wedstrijd Portugal- Ivoorkust gaan. Tot en met woensdag is het hier dus even wat stiller, maar we hebben onze eigen tv in de woonkamer gefikst. Een beetje sneeuwbeeld maar toch we kunnen het in ieder geval volgen!
De week begon maandag en dinsdag met Village of Hope dagen. De maandag was heftig, omdat ik ongeveer de hele dag in het day hospital heb gezeten. Eerst werd ik daar door Lisa afgezet met baby Noli, ze vertelde me wat ik tegen de arts moest zeggen en ik kreeg alle papieren mee. Ze was erg benauwd en ademde daardoor heel snel. Ze piepte erbij en dat maakte dat ik het een beetje griezelig vond. Lisa zei onderweg in de auto ook al 10x: that sounds bad, really bad. Ik dacht tja nu zie ik het helemaal nog zitten om daar alleen heen te gaan haha! Maar toch gedaan en dan moet je maar wachten op een stoel met de baby in je armen. Er kwam een zuster aan die alle ‘ponsplaatjes’ van de zieke baby’s in ontvangst nam dus daardoor hoefde ik niet in de rij van de receptie. Ik landde weer met twee voeten in Afrika. Zoveel echt zieke mensen zitten te wachten op een stoel, totdat ze eindelijk een keer hun naam horen. Soms is het te druk en komen ze niet aan de beurt. Ze worden naar huis gestuurd om de volgende dag weer terug te komen, en weer te wachten. Ik zelf heb daar 1,5uur met de baby gezeten. Ze hield zich rustig maar ik had onderhand een lamme arm(A). Gelukkig heeft de arts er grondig naar gekeken. Ik moest haar helemaal uitkleden, ze werd gewogen, hart en longen werden geluisterd etc. Uiteindelijk kreeg ik de uitleg over de medicijnen die ik meekreeg en heb ik dit doorgegeven op de Village. Ik werd opgehaald en eenmaal terug kon ik na een halfuur weer mee met Lisa. Zij moest met een meisje naar het HIV-gedeelte en ik mocht gezellig met mijn grote vriend Assi naar de tandarts. Dit was geen succes haha. We hadden gelukkig een afspraak maar we waren veel te vroeg. Aangezien hij niet op een stoel blijft zitten om te wachten, liep hij het hele day hospital door en kon ik er natuurlijk achteraan:P! Toen de vrouw ons binnen riep kwam hij met me mee, maar zodra hij de kamer zag zetten hij het op een huilen en spartelde tegen op de grond. Hij is tien, maar het lukte me om hem op te tillen en naar binnen te dragen. De tandarts zelf wist totaal niet wat ze met dit ‘special need’ kind aan moest, en dus besloot ik zelf maar in de tandartsstoel te gaan zitten en hem op mijn schoot te nemen. Hij werd hier rustig van alleen meneer eigenwijs weigerde om zijn mond open te doen:P. Na het nodige geduld lukte het haar wel, en hoefde er gelukkig niet geboord of getrokken te worden. Dit was met het dagje wel!
’s Avonds afsluitingsetentje en vergadering gehad met de Skoon-meiden bij mij thuis. Zelf nachos gemaakt en die waren goed te eten.
Dinsdagavond nog even wat minder nieuws gekregen, namelijk dat oma in het ziekenhuis ligt en een flinke operatie heeft ondergaan. Gelukkig hersteld ze goed en mag ze van de week naar een TOP-kamer.
De scholen kregen woensdag vakantie en dit betekend voor de crèche dat er nog maar 15 kinderen zijn. Veel broertjes en zusjes zijn nu thuis en kunnen oppassen en dus besparen de ouders geld. Ik had mijn afscheid komende week gepland, maar dit is niet zo leuk met 15 van de 90 kinderen. Ik heb besloten komende week ezeltje prikje met ze te spelen en deze ook aan hen te geven. De week dat ik met Luuk terug kom van vakantie is het echt mijn laatste week, en ook die van Margot. De vakantie is dan afgelopen en hoogstwaarschijnlijk zijn er dan dus ook weer meer kinderen. Dus Luuk je mag mee helpen muffins bakken en cake versieren met de kinderen;)!
Woensdagavond werden we, gezien het WK-programma voor de kids, geacht om te verschijnen om de Disci-dans aangeleerd te krijgen. Dit is de officiële WK-dans en dit was wel erg lachwekkend (zie filmpje!) met de hele groep.
Donderdagavond hadden we het afscheidsfeestje van Roos en Sanne(Apple creek), zij vertrekken komende donderdag naar huis, maar omdat ze nu in PE zijn vierden ze het afgelopen week al. Ze hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken en het was een gezellig feestje. We kwamen echter thuis en de lichten werkten niet meer. We snapten er niets meer van, maar wat bleek: onze stroom was op!! De winkel was al dicht dus helaas moesten de koelkast en de vriezer het een nachtje zonder elektriciteit doen(A).
En toen was het vrijdag, 11 juni 2010, ofwel Dag 1 van het WK voetbal. Dat heb ik gemerkt vanaf half 8 ’s ochtends stond hier in de straat een uur lang het nummer: the final countdown aan, en het uur daarna I’ve got a feeling. Gelukkig had ik een skype-afspraak met Luuk staan en was het niet zo erg dat ik er op tijd uit moest. Met Sanne ben ik vervolgens druk geweest met de tv en kregen we het voor elkaar dat we een beetje fatsoenlijk beeld hadden. De opening hebben we thuis gekeken en aansluitend gingen we op pad naar Groenberg. Op deze school had de Village of Hope schermen geregeld, en werd er gezamenlijk met veel kinderen gekeken. Het is zo raar om te beseffen dat je in het land bent, waar alles nu plaats vindt. Het is ook heel gek want in Nederland is waarschijnlijk alles nu oranje. Hier echter een paar vlaggetjes en als bafana bafana moet spelen de nodige vuvuzela’s, er is 1 huis geschilderd in heel Grabouw, maar je merkt er verder helemaal niets aan.
Op groenberg aangekomen bleek dat 1 van de organisaties uit het WK-programma is gestapt. Zij zouden juist voor het eten zorgen. Dit betekend dat wij tot ’s avonds samen met Tim en Mazz en 3 andere volwassenen in de keuken van Groenberg voor 1500 kinderen eten hebben gemaakt. Ik weet niet hoeveel uien ik heb gesneden!! Het was zoveel werk, maar met een leuk cd’tje en een zingende Tim hebben we ons wel vermaakt.
Gister was het dan zo ver de opening voor de kinderen. Vanaf acht uur ’s ochtends stonden we paraat en het was ontzettend koud. Het waaide erg hard en er was nogal stress. Er waren alleen maar vrijwilligers van de Village of Hope, incl hun internationale voetbalteam, en Nederlandse studenten. Ook de drie andere die de avond ervoor hielpen met eten, maar verder was er niemand. Frustratie bij Daz en Tim, maar blijkbaar spelen ‘politieke zaken’ mee. De oom van die is bestolen door de neef van die en ja dan werken we niet met elkaar samen. Dit soort dingen, en dat is erg jammer. Zeker als iedereen de woensdag ervoor nog vol overtuiging instemt met het hele plan.
Per slot van rekening komen ze in de keuken van Groenberg en zijn 3 van de 4 pannen met eten zuur geworden. Wat een stank! De laatste die weg zijn gegaan hebben de deksels op de nog niet geheel afgekoelde pannen gedaan, en we konden alles weggooien!! Gelukkig waren er veel minder kinderen dan verwacht, vanwege de kou, en was de rijst wel goed gebleven. We hebben het uiteindelijk precies kunnen redden. De pan was geheel leeg geschraapt en ook de rijst was op. Ter afsluiting moesten we de discidans samen met een dansgroep uitvoeren. Het was een flinke afgang want tijdens het dansen kwamen we erachter dat we de verkeerde aangeleerd hebben gekregen haha(A).. De kinderen vonden het prachtig dus dat scheelde alweer:P
Na deze intensieve dag hebben we ons allemaal eerst lekker warm gedoucht en zijn we vervolgens in de B en B: Argentinië- Nigeria gaan kijken. Daarna thuis met een hele club gaan eten en vervolgens door naar de Rose and Bull. Het Team with a mission ,bestaande het voornamelijk Engelse en Amerikanen, van the Village of Hope was daar namelijk kijken. Het was een spannende wedstrijd en het ging er , op een leuke manier, op tegen elkaar. Een springende Tim na vier minuten speeltijd haha ook leuk om deze mensen een keer in ‘vrije tijd’ te zien. Een erg gezellige avond dus!
Vandaag is het tijd voor schoolwerk, want dat moet tussen al dat WK-gedoe natuurlijk ook nog gebeuren. Morgen ga ik ’s ochtends voor de 1 na laatste keer naar de Village of Hope en kijk ik ’s middags met Sanne de wedstrijd. Waar weten we nog niet! Dinsdag gaan we samen naar de Village om daar een gezellige dag te maken, omdat het mijn laatste werkdag is. Koekjes bakken en schilderijen maken met de kindjes. De zaterdag voor vertrek heb ik mijn officiële afscheidsfeestje daar.
Komende zaterdag gaan wij vermoedelijk met de Grabouw-club naar Kaapstad om daar de wedstrijd Ned-Japan te kijken op groot scherm! De wedstrijd daarna zitten we gezamenlijk natuurlijk gewoon IN het Greenpoint stadion!
Verder ga ik me deze week helemaal verheugen op Luuk en onze vakantie en mag ik hem volgende week eindelijk ophalen!
Lieve allemaal, ik heb mijn afleiding weer gehad, en moet nu toch echt aan de bak voor school. Heel veel oranje plezier morgen en zaterdag! Jullie horen weer van mij!

Dikke dikke kus,
Fay