De eerste ervaringen!

Lieve allemaal,

Hier weer even een berichtje van mij. Dit is trouwens een handig middel, want op deze manier kan ik ook zelf al mijn indrukken even op een rijtje zetten.

Zaterdag was voor mij een relax dag. Van elke huurauto moesten twee afgevaardigden naar Kaapstad om de papieren in te vullen. Ik mocht echter thuis blijven, en dat was niet verkeerd omdat het eerste nachtje in een nieuw bed, een nieuw huis met nieuwe geluiden toch niet direct lekker sliep. Het was vrijdagavond en dat betekende veel herrie en drukte op straat. Dat is toch wel even anders dan thuis op de Tricht;)! Na met Sanne wat boodschappen te hebben gedaan en onze simkaarten te hebben laten activeren besloten we in een, wat overmoedige bui, om met Ninke naar het zwembad te LOPEN. De andere waren nog niet terug met de auto’s en we hadden het erg heet. Het zwembad was bij de country club, een halfuur lopen hier vandaan. In eerste instantie voor een ervaren 4daagseloopster geen probleem. Het was echter mega heet en alleen maar bult op, zonder schaduw. We hadden gelukkig water bij ons, en eenmaal daar was het uitzicht verbluffend( zie foto;s hier onder) en was het de wandeltocht meer dan waard. ( Terug hebben we ons maar wel op laten halen met de auto;)..)
Zaterdagavond hadden we een echte Afrikaanse braai. Dit was op Apple Creek (zie foto), waar ook twee van onze studentenhuizen staan. Het is hier echt de streek van de appelsap en de overheerlijke Appletiser ( met prik ), dus ik zit hier wel goed;).. De braai begon om 5 uur, en aangezien we om half 9 een keer begonnen, was ie echt Afrikaans:P! De hele club studenten, ook van Caledon en Genadendal, was bij elkaar en het was leuk om met iedereen kennis te maken.
De terugweg van de braai in de auto was nog een heel gedoe. Het was donker en met vijf meiden in de auto zorgt dat voor het nodige gegiechel. Het links rijden, de bochten, geen lantaarns.. een uil ( ons eerste wild) die ineens overvliegt.. en ineens staan er 30 afrikanen langs de weg haha iedereen gillen. Roept iemand is de deur gelockt? Uhh zegt Tanja, die rijdt, ik kijk wel ff. Ze trekt aan haar deur en die gaat los, niet gelockt dus. Net een stel Afrikanen gepasseerd in het donker op een mega verlaten weggetje zegt ze: Ik ga even stoppen want ik krijg de deur niet meer dicht. Waarop de rest van de groep roept: NEE, je moet doorrijden!!.. Stoppen is iets wat je hier in zo’n geval dus nooit kunt doen.
Zondag naar het strand ( Gordon’s bay ) geweest. Hier naartoe heb ik mijn eerste meters links gereden, en wel door de bergen. Het is maar goed dat er wat bijrijders in zitten haha ik ben helemaal gedesoriënteerd hier. Vooral het nemen van bochten, het oversteken want je kijkt continu naar de verkeerde kant, en je moet heel erg wennen aan je positie op de weg. Je bent snel geneigd helemaal aan de buitenkant te gaan rijden. Het rijden in de bergen was ook wennen: In zijn vier reed ik 85 berg op en ineens ging mijn metertje, 80, 75, 70, 69 en ik riep heel hard: Help we gaan zo achteruit!!.. maar nja even terug naar zijn 3 en we gingen weer een stuk beter;)! Verder heb ik nog bijna een geparkeerde auto geschampt maar uiteindelijk zonder brokken op het strand aangekomen waar we heerlijk ons eerste bruine kleurtje hebben opgedaan ( zie foto’s). ’s avonds hebben we hier pizza gegeten met de meiden van Apple Creek en heb ik gelukkig even de stemmen van de mensen thuis gehoord:)!
Maandag moesten we ons officieel in laten schrijven bij de universiteit. Met alle studenten zijn we daar heen gereden, een stoet van 12 witte toyota yarissen;), daar kennis gemaakt met onze acedemic Supervisors en een beetje gewend aan het Engels. Supervisie, alle uitleg, mijn opdrachten, alles moet in het Engels hier, en dat is voor mij best even wennen(A).. Maike ik denk dat ik dat Engels nu toch nog een keer onder de knie ga krijgen haha;) Er zat een overheerlijke lunch bij en we hebben nu allemaal een schoolpas met foto van de uni.
Na een lange dag moesten we zelf de weg terug vinden.. en dat lukte aardig, zonder kaart;)!.. we zijn alleen ietsje anders gereden dan de heen weg(A), maar hebben daardoor wel struisvogels in het wild gespot! Ook zijn we daarna langs de supermarkt gereden, jaja we hebben hier gewoon een SPAR en die is nog veel groter dan de AH in doesburg. Ze hebben zelfs pindakaas en pringles en over het eten hebben we hier sowieso niets te klagen. Onwijs veel vers fruit en groenten!
Sanne en ik hebben maandag voor het eerst gekookt, en dat was erg heet zonder afzuigkap en met 42 graden buiten, zonder zon en dus super benauwd!, maar voor een eerste keer op een Afrikaans kookplaatje hebben we het er niet slecht vanaf gebracht.
Ik leer trouwens ook nog zuinig worden met stroom. Hier koop je namelijk stroom in de winkel, net als beltegoed. Je koopt voor een bepaald bedrag, krijgt een briefje met een code en die tik je in op je apparaatje in huis, en tada je hebt weer voldoende stroom. De lichten laten we niet onnodig aan, ’s avonds schakelen we de stopcontacten uit etc.. ;)
Vandaag onze practical supervisors ontmoet, of terwijl je mensen van de projecten. Ons zelf voorgesteld en vertelt wat je hier komt doen, jaja ineens onverwachts in het Engels voor zo’n 35 man haha .. tjah ik leer hier nog is wat;) Ann, je krijgt de groetjes van Tim en Maz en ook van Valerie trouwens die ik gister al heb gezien op de uni;)!.. Tim en Maz runnen de Village of hope en zijn geëmigreerd vanuit England. Hele lieve mensen, en ze praten ook echt heeeeelll snel Engels haha;).. Ook de vrouw van het Lundulwazi ontmoet en morgen maken we met alle studenten een tour langs de projecten, donderdag heb je een meeloopdag en ga je dus zelf nog een keer naar je eigen projecten om ook afspraken te maken over werktijden etc. Het einde van de middag hebben we gebruikt om bij de meiden van Apple Creek te relaxen op de steiger aan het meer.
Vanaf vrijdag ben ik een heel weekend op kamp in Apple Creek ( zie foto ).. Een gebied met heel slecht bereik.. Volgende week horen jullie ongetwijfeld weer meer van me;)!

Mijn Afrikaanse nummer is: 0027- 0795976866 maargoed deze is eigenlijk alleen zinvol voor de bellers;).
Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik merk zelf dat ik gewoon door de cultuurverschillen zoveel indrukken heb dat mijn hoofd soms wat vol zit. Op deze manier zijn jullie in ieder geval uitgebreid op de hoogte van mijn belevenissen en bezigheden hier.

Dikke kus Fay