De projecten en Introkamp

Heej lieve allemaal!

Hier weer een berichtje, en dan wel op Valentijnsdag.. dat ik helaas moet vieren zonder mijn lieve vriendje.. maargoed.. nog jaren voor ons waarop we op die dag wel bij elkaar zullen zijn:)!
Woensdag en donderdag ben ik langs geweest bij alle projecten, en dus ook de mijne.. Ik was helemaal in mijn element.. het is zo'n verschil met Nederland. Bij ons zijn de kindjes vaak verlegen en teruggetrokken.. hier vliegen ze je om je nek en kunnen geen knuffel te weinig krijgen.. deels dus waarschijnlijk omdat ze dit van huis uit missen.. Het is wel even wennen.. de kindjes hebben vaak vieze kleren aan en ruiken niet altijd even lekker. De creche staat namelijk midden in een township (sloppenwijk) en de kindjes komen dan ook uit arme gezinnen..Ze zitten in lokalen( eerder hokjes) en de leidsters zitten er bij op een stoel. Ze spelen niet met de kindjes, zingen geen liedjes, gaan niet knutselen. Tevens worden de kindjes hier op scholen als straf nog steeds geslagen. Op de creche alleen op de vingers. Je merkt dat de kids je testen, en je grens gaan zoeken. Wij slaan in Nederland niet, maar deze kinderen krijgen dit door en gaan steeds vaker over je grens heen, want ze weten: jij slaat immers toch niet.. ook zat er een 4 jarig meisje op mijn schoot.. ze knuffelde me, maar greep me ook direct daarna naar mijn keel en kneep echt.. Ik schrok maar was veel sterker dan haar dus ik was zo weer los. Gelijk realiseerde ik me dat een nederlands kind dit nooit zou doen. Zo'n kleintje kan je hoog uit per ongelijk om je nek vast houden maar drukt deze niet bewust met 2 handen dicht.. hieruit kan je dus concluderen dat zo'n meisje dit kopieerd vanuit haar omgeving, wellicht wordt het ook wel eens bij haar gedaan.. Zo blijkt maar weer.. hier is nog super veel te doen..! Ook is het continu opletten.. veel van de kids zijn HIV-besmet..ze hebben ook vaak wondjes dus bij bloed moeten we dan ook direct handschoentjes aan.. De Village of hope, mijn tweede project.. was erg leuk. Een engels echtpaar runt dit opvang huis. Er zitten 9 kindjes, waarvan de jongste 3 maanden en de oudste 9 jaar is.. Hier is het echter al veel moderner dan de Afrikaanse creche.. ik mag tevens mee op huisbezoeken bij gezinnen waarvan kinderen zijn teruggeplaatst..veelal in arme wijken! Vaak konden ouders niet meer voor hun kinderen zorgen vanwege een drugs of alcoholprobleem.. HIV etc.. Ik ga maandag en dinsdag naar de Village of Hope en woensdag en donderdag naar de Creche..

Over de projecten even genoeg.. vrijdag begon ons introkamp... met 42 studenten.. incl ongeveer 5 Afrikaanse.. gingen we naar Apple Creek.. bivakeren in houten hutjes.. het eten was heel erg lekker.. verder was het erg camping achtig.. in de rij voor de douche.. en dan ben je aan de beurt.. is het warme water ook nog op!..maarja.. Vrijdag begonnen we met een tour door Kaapstad.. eerste naar een islamitische wijk.. de enige wijk die nog overeind is in oorspronkelijke staat.. Daarna richting Disctrict 6, de van oorsprong Coulered gebied.. de overheid besloot alleen in begin 60 dat hier alleen maar blanke mochten wonen en dus moesten alle gekleurde mensen weg... ook nog een museum bezocht over dit onderwerp..erg boeiend!.. De apartheid is hier nu ongveer 15 jaar afgeschaft.. maar het is nog lang niet zoals het moet zijn. De goede ziekenhuizen zijn alleen voor rijke mensen.. en dus kunnen de gekleurde en zwarte ( meestal de armste) dit als nog niet betalen.. Ook het HIV probleem is hier nog lang niet opgelost. Als de president nu nog roept dat AIDS overgaat als je met een maagd naar bed gaat.. ( de kinderverkrachtingen zijn nog niet hoog genoeg!!)..dan zijn we nog ver weg van waar we zouden moeten zijn...
Daarna begon een tour( in de bus).. door een aantal sloppenwijken.. waaronder Khayelitsha de heftigste was.. het rook hier vreemd.. en ik voelde me er niet fijn.. Op twee plekken mochten we de bus uit.. Gelijk komen allerlei kinderen een kijkje nemen.. Soms voel je je net een attractie.. ze kijken zo tegen blanken op.. ik word er soms zelfs ongemakkelijk van.. er was muziek.. en dus hebben we met de kindjes gespeeld en gedanst.. het is hier heel gek.. alle mensen lachen in welk krotje ze ook wonen.. Ze hebben namelijk hun geloof, hun houvast, tevens gaat iedere dag de zon op.. en dat maakt dat zij kunnen lachen en geloven in hun toekomst..Je wordt wel weer met je neus op de feiten gedrukt als je dan kindjes ziet met onwijs veel brandwonden.. de hutjes zijn zo klein.. ze koken op pitjes vaak met gas.. er vliegt nog wel eens wat in de brand.. en dat gaat dan ook gelijk heel hard..!
'savonds hadden we veel kennismakingsspelletjes.. en was het erg gezellig.. wat voor de meeste leidde tot niet meer dan 3 uur slaap.. Om 7uur vertrokken we namelijk weer, zonder ontbijt, op naar de appelvelden.. jaja als echte Afrikanen mochten we de kunst van het appelplukken gaan leren ( dus chef..ik kon helaas niet om 10 uur aanwezig zijn om te werken:P).. Erg zwaar en dan te bedenken dat zij voor 9 uur werken 60 rand verdienen ( 6 euro voor 1 dag!).. Na 1,5 uur zwoegen kregen we dan eindelijk ontbijt.. en gingen we voor wat rust..en bijslapen even terug naar het kamp.. Heerlijk geslapen op ons houten vlondertje.. en daarna weer helemaal fit voor kano-en.. heerlijk in onze bikini op het meer varen.. helaas werden we omgegooid door een stel hele grappig jongens ( not!;)).. daarna nog getokkeld boven het water..wel even eng want je zat niet vast.. je moest je op eigen kracht optrekken aan een handvatten.. en dan gaan hangen en je laten gaan.. was even spannend maar uiteindelijk was het erg leuk.. helaas schraapte ik een stukje met mijn tenen over de grond en heb ik wat schaafwondjes overgehouden aan mijn tokkelavontuur.. Wel energie genoeg om nog te paintballen waarbij we zelfs gewonnen hebben.. we moesten dat doen met katapulten en dus was raak schieten nog een hele opgave;)!
's avonds met zijn allen terug het bos in naar het kampvuur.. we hadden twee gasten en zij hadden voor iedereen een jambé mee.. Met zijn allen rond het vuur getrommeld, gezongen en gedanst.. Het teruglopen van kampvuur naar kamp was nog een hele opgaven.. Zonder lantaarnpalen.. en met een beetje licht van telfoons zijn we op pas gegaan. Toen we eenmaal de weg hadden bereikt hoorde we een auto van achter aankomen.. We schrokken en ik riep keihard: Waar is links?? ( ja soms kun je dat ineens even vergeten;)) Waarop Tanja heel hard riep: Dit is rechts en me bij me schouders pakte en meesleurde haha we kwamen in een droge sloot terug en de andere volgde ons gewoon haha.. stokstijf gewacht tot de auto voorbij was.. waarna we in een lachen uitbarsten;)!
Vandaag om 9 uur aan het ontbijt verschenen en met zijn allen gaan hiken.. een wandeltocht langs een rivier..ongelijke paadjes en veel bult op en af.. het was onwijs warm.. en een aantal mensen konden daar niet goed tegen.. we moesten dus terug en dat vond ik met een aantal andere erg jammer.. maargoed je bent een groep..en zo sterk als de zwakste schakel.. De omgeving is hier zo mooi.. op de momenten dat ik het even lastig heb, en het thuisfront mis..kijk ik om me heen.. en geniet ik van de omgeving.. De kleine dingen leer je hier echt waarderen!.. Soms schaam ik me zelfs een beetje..dat ik hier zeur.. om een haarlak die naar wc-frisser ruikt en naar een keer sprayen zorgt voor haren die zo vet zijn alsof je ze 3 weken niet gewassen hebt.. een schuimvesteviger die hier ontbreekt.. er zijn hier zoveel mensen die het zoveel slechter hebben..!

Het kamp was erg leuk..vermoeiend maar we hebben een leuke club bij elkaar.. Vanaf morgen start de stage.. helaas kan ik dag 1 zelf niet gaan omdat ik voor mijn oogontsteking even langs de dokter moet.. had ik in nederland al..maar het gaat niet over met de druppels die ik gekregen had.. dus morgen maar even laten checken..
Het is wel gek.. ik krijg amper wat mee van de olympische spelen.. de carnval gaat totaal langs me heen.. echt heel apart.. We hebben ons wel ingeschreven voor wk voetbal kaarten.. het gaat hier via een soort systeem.. we krijgen iig eind maart/begin april te horen of we wel of niet kunnen gaan.. Frankrijk- Uruguay en Kameroen- Nederland.. beide in Kaapstad.. even afwachten dus..!!

Ik hou het weer voor gezien.. ik geniet echt van alle berichtjes die ik, op welke manier dan ook, ontvang!.. Ik zou zeggen: Ga zo door!!


Liefsss en tot schrijfs,

Fay