Absence makes the heart grow fonder!

Lieve allemaal,

Alweer bijna een maand van huis!.. Het gaat best hard en ik moet zeggen dat ik alles van thuis weer extra leer waarderen als ik zie hoe bepaalde dingen hier gaan. Ik besef hoe gelukkig ik ben met mijn eigen Luuk en hoe goed ik het thuis getroffen heb.
Afgelopen week mijn eerste post ontvangen wat zorgde voor een rondedansje door het huis! Erg lief Maike, je kaart en de foto’s hangen al met buddy aan mijn muur;)!.. Ook de fout ontdekt die ervoor zorgde dat Luuk mij niet kon bellen via de 0900-nummers. Dus deze week ook hem vaker gehoord en zelfs even met mijn schoonmoeder gebelt!
Ik vermoed dat dit een lang verhaal gaat worden in verband met een druk en onwijs leuk weekend Kaapstad, maar laat ik beginnen met een update over mijn stage.

Landulwazi Crèche
Hier werk ik samen met Karin en Margot (ook twee studenten). Ik ben zelf op woensdag en donderdag aanwezig en ons hoofddoel is eigenlijk de leerkrachten helpen om het educatieniveau van de crèche omhoog te halen. Het is onvoorstelbaar dat kinderen van 5 nog geen houten inlegpuzzel kunnen maken die we in Nederland al met twee jaar in elkaar leggen. 1 docent op 40 kinderen die bij elke eetgelegenheid tafels moet neerzetten, en vervolgens weer moet opstapelen. Kinderen die ondertussen met elkaar overhoop liggen en elkaar slaan en schoppen. Een grote chaos en het lawaai is af en toe niet meer te “handelen”. We gaan het dagprogramma omgooien en de leraren activiteiten aanleren. Ook starten Karin en ik woensdag met het herindelen van de , veel te kleine, babygroep. En wordt mijn eerste sponsorgeld besteed! Onze charmes bij de bouwmarkt in de strijd gegooid en de beste man maakte een special price voor ons en we kregen er tevens gratis verf bij. Schappen maken, speelgoed in dozen een likje verf op de muur etc. De verwarmingen zijn stuk en het dak lekt wat zorgt voor schimmel en de nodige stank… Op donderdag gaan we op twee crèches voorlichtingen geven aan de kleuters omtrent personal hygiene, social interaction and life skills. Het is eigenlijk een verlengde van het al bestaande SKOON-project. Hierover later meer.

Village of Hope
Maandag en dinsdag voor het eerst met deze kinderen kennis gemaakt. Met mijn ogen gaat het trouwens goed! De nieuwe lenzen zijn zo goed als onderweg. De verhalen achter de kindjes bij de Village of Hope zijn erg aangrijpend en zeer verschillend. Sommige ouders zijn ziek en/of tevens alcohol/drugs verslaafd. Sommige ouders zijn zoek of een van de twee is overleden. Van de kleinste is vader overleden en moeder blind. Er wordt altijd gezocht naar een mogelijkheid om kinderen terug te plaatsen. Morgen ga ik dan ook samen met Sanne mee op home visits om verschillende thuissituaties te bekijken. Ook ga ik observeren op de school van Assy, een verstandelijk beperkte jongen. Anne het gaat goed met hem hij is nog altijd net een kanibaal als hij zijn eten naar binnen werkt.;) Twee van de kinderen ( broer en zus) kunnen niet meer naar huis en daar wordt nu gezocht naar een mogelijkheid tot eventueel adoptie. Luuk ik heb echter een plan bedacht!! Ik denk dat ik ze mee naar huis neem. Ruben en Petrolene hun achternaam lijkt op die van jou. Jou K is bij hun alleen een C en zij hebben een enkele S, maargoed dat past straks toch zo in ons gezinnetje! Haha:P

Weekendje Cape Town
Donderdag na onze Afrikaanse taalles ( ja het gaat steeds beter!) Zijn we met zijn vijven vertrokken richting Kaapstad. Helaas konden twee meiden vanwege ziekte niet mee. De hitte, het andere eetpatroon.. de ziekeboeg begint inmiddels weer ter krimpen maar daar hebben een hoop studenten last van gehad!
Kaapstad hadden we snel bereikt maar toen kwam het zoeken naar een hostel, en ja dat zonder kaart. We zaten erg opgepropt met zijn 5en en alle spullen in ons toyotaatje maar het ging wel goed. Bij een tourist information gestopt om een plattegrond te halen en vanaf dat moment hadden we een geweldig duo ( Tanja en Manon) voorin die ons feiloos via allerlei straten naar het goede adres brachten. ( helaas was er wel 2 uur file!) Eenmaal op het goede adres ( tenminste dat dachten we!!) bleek de beste man helemaal geen reservering van ons te hebben. Uiteindelijk bleek dat we telefoonnummer en adres door elkaar hadden gehaald en dat we bij een hostel twee straten verder op moesten zijn.. Achja hoezo blond! We zaten niet in het centrum maar het hostel was zeer geslaagd. We hadden zelfs een regendouche zoveel beter dan dat straaltje wat hier uit de douche komt!
Cape town: een geweldige stad vol tegenstellingen (arm en rijk), vol cultuur, veel touristen, veel getoeter, auto’s en busjes die kriskras over de wegrijden. Een stad met zijn eigen verhaal..!!
Donderdag gegeten en via hyves al contact gehad met Jill ( baars uit doesburg) via mams bijgpraat over haar laatste berichtje op hyves wat zorgde dat ik via sms contact met haar kon hebben. Wat bleek: Ze woonde 1 straat achter ons hostel!! Wat is de wereld toch klein!
Vrijdagochtend gestart met een dagje naar Robben eiland. Ook de gevangeniscel van Nelson Mandela gezien. Het is allemaal aardig opgeknapt, maar het verhaal er achter wordt door een ex-gedetineerde, en dus ervaringsdeskundige verteld. Opkomen voor gelijkheid en de vrijheid van je ‘eigen soort’ en vervolgens verbannen worden naar dat eiland. De terugreis met de boot was minder plesant.. we werden allemaal heel erg misselijk.. wat een golven ineens!!
De boot vertrok vanaf Waterfront, de grote haven van Kaapstad.( konden hier de hele dag de auto parkeren voor maar 1 euro haha!!) Hier naderhand nog gewinkeld, gelounged en gegeten. Dit laatste onder het genot van een live optreden van een goede band! Eenmaal klaar om nog een laatste ijsje te halen stond er in een soort amfitheater een bigband (Duits mariniers korps) klaar om op te treden. Zij kwamen rechtstreeks vanuit Vancouver, maar jetlag of geen jetlag het concert was super. Vooral samen met een Afrikaanse vrouw zorgde dat het publiek ging dansen ( hopelijk kan ik het filmpje uploaden)..
Zaterdag om kwart voor 7 opgestaan want het vijftal had inmiddels unaniem besloten de Tafelberg te beklimmen. En dus Tante, hebben we je tip opgevolgd;)!.. Om kwart over 8 bevoorraad en wel aangekomen op de plaats van bestemming. Wat blijkt is hij dicht vanwege de harde wind!.. Nou behoorlijk teleurgesteld onze plannen gewijzigd en besloten maar een citytour te doen, met een speciale bus. Daar moesten we alleen nog ruim een halfuur op wachten, na 20 minuten ging de berg ineens weer open. Het was al erg heet maar uiteindelijk de schoenen toch maar weer omgewisseld om de uitdaging aan te gaan. Om half 10 konden we dan eindelijk gaan lopen maar op dat moment was het al 30 graden. Zelfs ik smeer me hier 3x per dag in met factor 30, draag nagenoeg altijd mijn BUFF op mijn hoofd. De zon gaat zo hard hier!! We hadden een globaal pad verwacht maar het wat continu klimmen. Soms zelfs met handen en voeten bijna recht omhoog. Geen gelijke paden allemaal treden en ongelijke stenen. Mijn luchtwegen hadden in het begin veel moeite met de hoogte, en de warmte was slopend. 2,5 uur later, 1,5 liter water, vele pauzes om de hartslag omlaag te brengen, 2 nectarines een zak chips, de nodige zoute biscuitjes en een hoop aanmoedigingen van de afdalers in het Nederlands, Engels en Afrikaans verder heb ik dan toch op mijn teva-sandalen de top bereikt! Het uitzicht was prachtig en de voldoening en de overwinning op jezelf was meer dan waardevol. Wel gek dat je bovenop ineens met een Nederlands stel aan de praat komt.. Lekker touristisch dus;)! Heerlijk genoten in het restaurant van een ijsje en een lekker koud drankje waar we echt van zijn bijgekomen. Nog even getwijfeld of ik niet abseilend naar beneden zou gaan, maar uiteindelijk toch de gondel maar gepakt:P! Daarna nog de rode route van de citybus gedaan, maar te moe om ergens uit te stappen. We konden oortjes in een apparaatje doen en zelfs de taal: Nederlands, instellen waarin de gids de uitleg vertelde. Heerlijk 2 uur boven in de open dubbeldekker gezeten, gekeken en geluisterd.. en uuhhh zelfs nog even geslapen(A)
’s avonds na een lekker douche en een siësta bij Jill gaan kijken. Ze hadden huisfeest en het was erg leuk te zien waar ze woonde en wat ze precies deed. Super leuk om iemand uit je eigen omgeving in dit verre zuiden tegen te komen! Je even weer wat meer, thuis, te voelen!!
Zondag, vandaag dus, uitgeslapen. Ons hostel betaald maar voor 14 euro per nacht kun je daar niet wakker omliggen;).. en ons toyotaatje weer volgeladen. De kaart weer op schoot en de vijf dames gingen op weg naar het zuidelijkste puntje van Kaapstad. Een super mooie weg langs de kust maar het was erg heet. Zonder airco was die auto zo ongeveer een broeikas, maar we hielden de moed erin. Cape point en Cape of good hope liggen in een nationaal park. Veel groen, bavianen, struisvogels en een springbok verder hebben we die punten bereikt. Super leuk om dus ook het nodige wild te zien. Het waaide erg hard boven op Cape point wat wellicht ook op de foto’s te zien is! Bij Kaap de goede hoop komen de Indische en de Atlantische oceaan samen en was dit tevens het bijlaadstation in tijden van de VOC. Na een aantal uurtjes rond te hebben gereden in de park hebben we de weg naar huis weer opgezocht. Vlakbij Grabouw nog even een afkoeling genomen op het strand en samen met Tanja een poging gedaan tot het bouwen van een zandkasteel. De zee was ons echter niet goed gezind en vermorzelde het bouwwerk direct..;) Net afgesloten hier thuis met pannekoeken!

Het was een geweldig weekend. Sportief, cultureel, relaxed, lekker eten en vooral erg gezellig doen. Super mooie plekken gezien en mijn hart nog meer aan Afrika verloren. Ook wordt ik nog altijd bruiner want opnieuw staat de afdruk van mijn korte broek in mijn benen. Een beetje jammer want die had ik net bijgekleurd;)!
Voordat jullie denken dat ik hier alleen vakantie hou(A)! Dat is zeker niet het geval. Op stage zijn we heel druk bezig maar het werk, de indrukken en ervaringen zijn best heftig. Zulke weekendjes op zijn tijd zijn daarom zeker niet verkeerd! In Kaapstad het wereldberoemde en rijke Campsbay gezien. De mega grote villa’s erbij. Terug naar huis kwamen we langs Kayelitsha ( township), ofwel Back to reality!

Liefs Fay


P.S. Ik zei toch al.. een lang verhaal;)!