Ervaar het maar!

Hallo lieve lezers!

Hier ben ik weer met mijn wekelijkse update. Deze week stond vooral in het teken van ervaren. Het op verschillende manieren kennismaken met de Afrikaanse cultuur. Na 6,5 week dacht ik inmiddels het reilen en zeilen wel een beetje te kennen, maar Afrika blijft verbazen…

Het begon maandag ochtend direct al om kwart over 8 ’s ochtends toen mijn tour met Uncle Leo startte. We reden naar een soort office midden in een van de townships. Leo doet vrijwilligerswerk (themabalitsha foundation) bij een soort thuiszorg. Deze medewerkers gaan te voet, ieder een eigen gebied af, om vaste cliënten te bezoeken, en hun medicatie( die ze krijgen vanuit de Day Hospital) te checken. Zij komen ’s middags terug om (schriftelijk!!) te rapporteren. Twee van de medewerkers stapten bij ons in de auto, zodat ze op deze manier een groter gebied kunnen bereiken. We zijn uiteindelijk in alle townships van Grabouw geweest waardoor ik me een behoorlijk goed beeld heb kunnen vormen. Leo moet echter wel vaak bij de auto blijven, omdat deze anders waarschijnlijk weg is als je terug komt. Bij het eerste ‘huis’ durfde ik niet gelijk mee. Ik moest de krotjes, de zwerfhonden, de vuilnisbuiten etc. nog even tot me door laten dringen. Daarna ben ik bij elk bezoek mee geweest. Het was heel erg heftig, nog steeds kan ik het niet geheel bevatten. Het is voor ons, als westerse, niet voor te stellen dat dit überhaupt bestaat. Sommige ‘huizen’ waren nog wel van steen. Het gekke was dat er soms niets stond behalve een mega tv met supergrote geluidsboxen. (erg apart welke prioriteiten mensen dan hebben) De meeste hingen met golfplaten aan elkaar, en de binnenkant was behangen met kartonnen dozen. Dit om de wind wat tegen te gaan. De stank was over het algemeen niet uit te houden, maar uit beleefdheid blijf je gewoon binnen. Ik zag matrassen liggen waar ik nog geen minuut op zou willen zitten, laat staan slapen, zo vies!! Ik heb denk ik drie mensen gezien waarvan ik zeker weet dat zij nu niet meer leven. Zij konden niet meer zitten, staan, lopen.. alleen maar liggen en kreunen van de pijn.
Uncle Leo is Indisch en dus ook wat getint. Dit betekende dat ik als enige echt blank was. Dit zorgde voor de nodige opschudding onder de bevolking. Als ik mee liep de straatjes door stond gelijk iedereen buiten te roepen en te doen. Ik ben maar blijven lachen en heb beleefd gegroet. Soms vond ik het niet echt fijn. Om 10 uur ’s ochtends waren sommige al straal bezopen, worden ze schreeuwerig en dit komt soms bedreigend over. Met name omdat ze Xhosa spraken, en ik dus ook niet kon verstaan wat er gezegd werd. Bij de clienten, vertaalden de vrouwen van Thembacare, voor mij in het Engels wat er besproken werd. We kwamen bij een zieke vrouw, die niet naar de Day Hospital was gegaan, voor haar dagelijkse injecties. We wilde haar brengen, maar ze gaf aan dat ze al het nodige gedronken had. De injecties mogen dan niet meer gegeven worden. Ook hier kwam het alcoholmisbruik in deze wijken weer aan het licht.
Verder waren de cliënten erg gastvrij met de middelen die ze hebben. Ik, als blanke, werd een aantal keren behandeld als een held. Er werden kussens uit hutjes getoverd en op een houten bankje gelegd waar ik op moest gaan zitten. (Toen ik die kussen zag dacht ik: Nou laat mij maar liever staan(A)…) maargoed uit beleefdheid maar gaan zitten. Ook wilde een vrouw dat ik allemaal appels mee nam. Ik dacht hou ze asjeblieft zelf, jullie hebben al zo weinig. Ik kan ze zelf wel kopen..maargoed ze stond erop. Al met al een hele heftige dag! ’s Middags ben ik naar het zwembad gegaan en moest ik er ook echt even van bijkomen. Ik ben wel ‘blij’ dat ik ook dit stukje Afrika heb mogen meemaken. Zo heb ik nu ook een beter beeld over waar de kinderen uit de crèche, en de village vandaan komen. Het is wel een harde wereld en dat werk zou ik geen 5 dagen in de week vol kunnen houden. Ik heb ontzag voor de mensen die het wel doen, en mijn buik draait om als ik hoor dat zij daarvoor 160 euro per maand verdienen.
Maandag en dinsdagmiddag gewoon bij de kids op de Village of Hope geweest. Anne ze waren erg blij met je foto’s!! Het Nederlandse echtpaar heeft nieuwe speeltoestellen gesponsord en de kids hebben zich hier heerlijk mee vermaakt.
Maandagavond hebben we een groepsfoto gemaakt op verzoek van de burgemeester van Grabouw. Blijkbaar wilde hij ons graag op zijn kantoortje hebben hangen:P! Dinsdagavond hebben we nog vergaderd over SKOON en heeft Stijn voor ons een heerlijke Boboti gemaakt (Afrikaans eten)!
Woensdag was weer crèche dag en dreigde we in een depressie te raken. Na veel voordoen etc. komt er nog niets uit deze leerkrachten. Ze deelde een tekenopdracht uit en na een kwartier kwam ze er achter dat ze vergeten was de kinderen potloden of iets te geven. Er is rotzooi, geen structuur, alles is vies, lawaai, chaos, kinderen (peuters) beuken met tafels en stoelen op elkaar in en als toppunt werd er ook nog een kind ziek die over moest geven. (de helft ging ongeveer bovenop mijn voeten!!) Als wij er zijn loopt de leerkracht weg om buiten te bellen etc. Er is zoveel te doen, maar we weten niet waar te beginnen. Gelukkig kregen we een verlossend telefoontje van Paddy, die persoonlijk de houten kratten uit het lokaal kwam halen. We hebben de kindjes meegenomen naar de grote hal, en daar met ze gespeeld. Dit was erg leuk en het gaf een goed gevoel om resultaat te zien. Na 2 uur daar te zijn worden we iedere keer ram gek, en op zijn Gordon en Jolings, gaan we met gierende banden!! vervolgens langs huis om ons compleet op te frissen! (sowieso na ieder stagebezoek handen inclusief onder armen wassen, en owjah voeten:P!!!) Na deze enerverende dag besloten we om maar even bij te komen onder het genot van een goede lunch. Ondertussen hebben we een plan voor de komende weken opgesteld, en gaan we starten (in de vakanties als de kids weg zijn!) met het schoonmaken van eigenlijk alles!! En het uitzoeken en sorteren van het speelgoed, zodat we een overzicht krijgen van wat er überhaupt aanwezig is. Zaterdag 27 maart organiseren we een Cleaning Day. Ouders nodigen we uit om te helpen bij het opruimen van de speelplaats. We maken er een gezellige ochtend van met muziek etc. en aansluitend een lunch voor degene die hebben meegeholpen. Na deze lunchvergadering hadden we weer nieuwe moed verzameld om het werk op de crèche voort te zetten!
Woensdagavond ben ik druk in de weer geweest met muffins bakken. De heerlijke geur vervulde ons hele huis, waardoor Sanne en Ninus zelf nog naar de winkel zijn gegaan om vervolgens, na mij, voor hun zelf muffins te bakken!
Donderdag hebben we ’s ochtends weer moed verzameld om naar de crèche te gaan. Wederom weer chaos MAAR we zijn met de oudste groep lekker naar buiten gegaan. In de zon hebben we met ze gespeeld en later met een hele groep liedjes gezongen. Er zaten twee meisjes bij me op schoot die allerlei kerkliedjes ( ik hoorde in ieder geval vaak Lord, Jezus en halleluja), in engels en Afrikaans, voor me gezongen. Hier heb ik erg van genoten. Zingen en dansen kunnen ze hier allemaal als de beste! Met gemengde voorgevoelens gingen we uiteindelijk op weg naar de SKOON-meeting waar we hebben bewezen dat 7 meiden, na lang prutsen, best een beamer aan de praat krijgen! Vol verwachting klopte ons hart, de koffie en thee klaar, de muffins op tafel… de tijd tikte maar door.. Uiteindelijk kwam er maar liefst 1 persoon opdagen!! Al die moeite voor eigenlijk niets. We hebben er maar om gelachen. Dit is Afrika en hier kun je dat verwachten. We kunnen ons zelf niets verwijten, want hebben erg ons best gedaan. Nu over op plan B haha! (hopelijk wordt die Cleaning Day een groter succes!)
Donderdag was het Margot haar pech dag. Ze was haar zonnebril op sterkte kwijt. Dus de hele dag was iedereen al op zoek, maar nergens! Tegen de avond werd ze een beetje gestrest en verloor ze tijdens al dat zoeken ook nog onze autosleutel! Ik ’s avonds met Margot de straat op met een lichtje om te zoeken.. Op de kop in de auto van Heleen gelegen, want daar had ze ook in gezeten, maar je raad het al.. nergens. Ze ging de auto man bellen en die kwamen, tegen betaling een reservesleutel brengen. Anders zou ze de hele nacht aansprakelijk zijn voor de totale waarde van de auto als hij gejat zou worden. Per slot van rekening zakte ze toen ook nog door de armleuning van de stoel.. haha en uiteindelijk kwam vrijdag, toen Linda heel hard remde de sleutel toch nog onder de stoel vandaan schuiven!
Vrijdag en zaterdag waren heerlijke relax dagen. Op zich niet overbodig naar een enerverend weekje. Vrijdag heerlijk gelegen op het strand in het plaatsje Strand en op de terugweg lekker gegeten en super gezellig nagetafeld in Gordon’s Bay. Daarna waren we in de mood voor een lekker zwijmelfilm en hebben we P.S. I love you aangezet! Zaterdag zijn we begonnen bij een feestje op de stage school van Linda en Heleen. Wat een ritme hebben die kids in hun lijf! Zo geweldig soms alleen al als ze lopen! Echt daar is menig Nederlander jaloers op!! Vervolgens heb ik heerlijk gelezen en is ook dit boek alweer uit. Ook is mijn eerste fotoalbum vol en ben ik bijna bij;)!
Vanochtend op tijd opgestaan want we hadden afgesproken om naar de kerk te gaan. Dus zo gezegd zo gedaan. Het was een heel bijzondere ervaring. Er werd tijdens de mis weinig gesproken op 1 preek na. Als de pastoor in Nederland dat met zoveel passie deed zou de kerk veel meer mensen trekken. Het leek wel of we naar een cabaretvoorstelling keken haha. Verder werd er gezongen en gedanst mensen stonden met hun armen omhoog en met hun handen god naar zich toe te wapperen. Sommige waren helemaal in trance en gingen allemaal kreten roepen en begonnen te trillen en te huilen. De vredeswens( in Ned. gewoon je buren de hand schudden) maar nee de hele kerk ging elkaar knuffelen en omhelzen, en ook wij moesten eraan geloven. He’s alive! Riep iedereen. Ook ‘het heilige brood’ werd naar je toe gebracht en de hele kerk moest uit dezelfde beker lurken om het bloed (ofwel rode druivensap) van Jezus te drinken. Het duurde maar liefst 2,5 uur, en bij vertrek vroegen ze ons of we opnieuw geboren waren?? Nja erg bijzonder was het wel!
De rest van de dag lekker gerelaxed bij de coutry club in de zon ( ik val altijd in slaap!!), nu zo lekker douchen en gebruik maken van de maskertjes die paps en mams hebben gestuurd. Ook de huidolie gebruik ik al goed! De lenzen zitten goed, en daardoor kan ik me eindelijk weer fatsoenlijk opmaken hier haha!;)
Komende vrijdag hebben we met een groep van 8 meiden en 1 jongen (welk geslacht had ook alweer het meeste lef??;)..) het Skydiven gereserveerd!! We gaan om de beurt allemaal met een duosprong uit het vliegtuig springen, boven een geweldig mooi Kaapstad! Ik zal de dvd met filmpje en foto’s binnenkort aan paps en mams mee naar Nederland geven!!
Ook heeft Tanja haar vriend aangegeven te passen voor de Bungeejump wat betekend dat Tanja en ik nu samen Vrijdag 6 of Zaterdag 7 mei (afhankelijk van het weer) van the World’s highest bungeebridge (216m) gaan springen!! Joehoeee!!


Lieve mensen, blijf schrijven, mailen, smsen zoals jullie al doen! Echt zo geweldig! Volgende week horen jullie vast en zeker weer mijn nieuwe avonturen!

Dikke, dikke kus
Fay