The Sky is the limit!

Lieve allemaal,

Het is nu zondagmorgen ( jaja de tijden zijn door de zomertijd bij jullie nu weer gelijk!), een aantal medestudenten zijn vandaag naar de kerk. Zij waren nog niet geweest. Twee andere huisgenootjes zijn afgelopen vrijdag samen voor twee weken op vakantie gegaan. Ik heb dus de zondagmorgen voor mezelf en ik dacht laat ik vast een verhaaltje op papier zetten!
De titel van mijn verhaaltje slaat natuurlijk op het Slydiven! Daarover straks meer;)!

Maandag was een standaard stagedag. Het was een nationale feestdag, waardoor alle kindjes vrij van school en dus thuis waren. Een gezellige boel dus!
Dinsdag had ik een vol programma. De ouders van Tanja waren terug van hun reis en wilde graag, behalve het project van hun dochter, nog wat meerdere dingen bekijken. Nadat ik ’s ochtends heel gezellig een uurtje met Luuk had geskypt ben ik samen met Karin en Margot naar Pineview gereden om ze daar bij de school van Linda en Heleen op te halen. We hebben ze eerst mee naar de crèche genomen. Het was een behoorlijk drukke bedoeling gepaard met heel veel lawaai. De juf van de oudste kinderen was op de hoogte van hun komst en stond ineens in de hal allerlei liedjes en dansjes met de kinderen doen. ( dit gebeurd normaal niet, maar nja;).. Margot en ik zijn er tussen gaan staan en hebben ondermeer hoofd. Schouders, knie en teen in het Engels met de kindjes gedaan. Vervolgens heb ik de ouders nog wat verder ‘rondgeleid’ en ze verteld wat we hier nu willen bereiken etc. Karin en Margot zijn ondertussen naar de autobaas, Anton Kuhn, gereden die in Grabouw op hen stond te wachten. Onze Chevrolet werd omgewisseld voor een toyota yaris en heel belangrijk: met airco en radio!;) Met pijn in ons hart afscheid genomen van de Chevrolet die ons aanzienlijk beter de bergen doortrok!!
Na het bezoek aan de crèche hebben we de ouders mee uit lunchen genomen bij de Jailhouse, ons favoriete plekje! Ook Heleen en Linda kwamen daar eten en zo kon iedereen even lekker bijkomen in het zonnetje. Jurry( de vader van Tanja) vond het mooi geweest voor die dag, en daarom heb ik alleen Henny meegenomen naar de Village of Hope. Ze was erg onder de indruk van het contrast met de crèche. We zijn samen met Assi gaan wandelen, maar hij had slechte zin die dag!;)..Toch hebben we veel leuke foto’s gemaakt, maar mogen die i.v.m. de privacy van de kindjes niet allemaal op internet. Rond half 5 werden we weer opgehaald door Margot en Karin. Ik blijf het lastig vinden dat Assi vaak bij het hek staat te huilen als ik wegga..
Henny werkt in het Radboud en was benieuwd hoe het ziekenhuis in Afrika nou in zijn werk ging. Toevallig kwamen we langs de Day Hospital waarop Margot de auto daar maar parkeerde. We zijn gewoon naar binnen gegaan en na wat navragen werden we doorverwezen naar mevrouw Van Nelson. We kregen toestemming om ons zelf rond te leiden door het ziekenhuis haha.. zo blijkt maar weer wie niet waagt, wie niet wint! Op de kraamafdeling kregen we nog wat uitleg van een van de verpleegsters. Het ziekenhuis gaat om vijf uur dicht. Heel apart dat ze wel een ic hebben, want om vijf uur moet je hoe dan ook gewoon weg! Anne ik heb ook het HIV-gedeelte gezien waar jij hebt gewerkt, erg aangrijpend! Als bedankje voor al onze moeite kwamen Henny en Jurry ’s avonds nog een hele grote lekkere chocoladetaart langs brengen!
Karin heeft tijdens een hike-tocht haar schouder flink verdraaid. De pijn ging niet weg en daardoor kreeg ze van de huisarts een verwijzing om foto’s te gaan laten maken. Woensdag dus samen met haar en Margot op weg naar het Medicentre in Summerset west. Dit is voor Afrikaanse begrippen een duur ziekenhuis. Dat konden we daar ook wel merken. Alles was strak super netjes, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren! Bij radiologie ongeveer 2,5 uur gewacht, waarnaar ze uiteindelijk aan de beurt was. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we lekker ons boek bij ons! Uiteindelijk konden we terug om bij de huisarts de foto’s te laten zien. Er was uiteindelijk iets met het gewricht en met zes fysio-sessies moet ze er weer van hersteld zijn. We kregen daar nog telefoon dat er om 5 uur een braai in Genaal was, want er waren 7 medewerkers van de HAN, uit Nederland dus, over. Het was 3 uur en aangezien dat nog een uur rijden is moesten we even snel omschakelen, flexibel zijn en opschieten;).. De braai was super gezellig. De docenten gingen met iedereen kletsen en dronken ook een biertje, en tevens had de side-coordinator van Genaal, Liezel gezorgd voor heerlijk brood met allerlei sausjes en salades. We braaien hier wat af, maar toch het is anders. Pap, op de dag dat ik aankom maak maar gewoon satéstokjes met pindasaus!! Haha die grove boerenworsten die hier populair is vind ik maar niets:P!
Donderdag ben ik voor Skoon aan de slag geweest. Gezien het feit dat er geen mensen op de presentatie waren zijn we de scholen nog maar eens langsgereden om toch de benodigde informatie te verzamelen. ’s Middags nog een presentatie over sustainability van een zeer aangename man die normaal te volgen Engels sprak! ‘s avonds hebben we ons gebogen over de route naar het Skydiven en hebben we ons daarna vast wat moed ingedronken bij de Bear and Barrel haha;)!
Vrijdagochtend half 8 opstaan. Het is zoals ook voorspeld was bewolkt, wat de skydive onzeker maakt. Voor vertrek nog contact gehad met daar, maar zij raadde ons aan om toch te vertrekken. Ik heb zelf voor het eerst zo ver gereden hier. Moest toch wel wennen aan dat links rijden, maar inmiddels heb ik dat ondercontrole en kan ik zelfs inspelen op de maffe en gevaarlijke capriolen van de Afrikanen zo nu en dan! 2,5 uur later, en 1x fout gereden hebben we de plek gevonden. Het was een grote loods waarin twee best krakkie vliegtuigjes stonden. Dat voorspelde een hoop goeds. Vervolgens moest ik even tekenen voor het feit dat het geheel mijn eigen risico is als ik gewond raak, en moest ik de naam en het telefoonnummer opschrijven van de persoon die ingelicht moest worden als ik zou overlijden. Slik, wil ik dit nog wel?? Maar natuurlijk wil ik dit! Overal jongens (type surfdude, dreads etc.) druk in de weer en uiteindelijk mocht het eerste koppel Sanne en Roos mee het vliegtuig in. Het was nog steeds bewolkt waardoor we na hun sprong moesten wachten op het weer. 2,5 uur later trok het open en mocht koppel 2 Tanja en Manon springen. Tijdens hun vlucht werden Sanne en ik al in onze tuigjes gehesen en werd dit al vastgelegd door de cameraman. We zijn er klaar voor, op naar het vliegtuig. Dat vond ik zo eng!! Er zaten geen stoelen in, ik moest bij mijn buddy op schoot met zijn zessen zaten we daar op de grond en het kraakte aan alle kanten. Ook kon het vliegtuig in het begin maar moeilijk hoogte krijgen. We konden prachtig kijken! Als je op vakantie gaat en uit het vliegtuig kijkt denk je weleens: Wat zou het gaaf zijn om op die wolken te lopen! Nou op 3km hoogte zijn veel wolken en toen ging het deurtje ook open! Het waaide en het was flink koud maar de zon scheen fel, wat het plaatje prachtig maakte. De cameraman van Sanne ging eruit en zij en haar buddy vielen erachter aan. Gelijk daarna ging mijn cameraman aan de vleugel hangen om te filmen en foto’s te maken en toen… 1,2,3 en toen Joehoeee viel ik uit het vliegtuig!! Het was zoooo vet! Ik ging gillen, maar daar kreeg je zo’n droge mond van dat ik daar maar mee ben gestopt haha. Het verschil tussen parachute springen en Skydiven is dat je bij Skydiven eerst een hele lange vrije val maakt voordat de parachute pas uitgaat. Hierdoor rolde we aan het begin ook over de kop door de lucht! De cameraman hing iets onder ons en heeft alles mooi vastgelegd! Zowel foto’s als een dvd! Ik heb er onwijs van genoten het was zo’n geweldige ervaring om te zweven op de wind, maar ondertussen wel 2km naar beneden te vallen! Toen de parachute uit was, heerste er een soort rust. Ik zag de Tafelberg, Robbeneiland en was ondertussen met mijn buddy in gesprek. Ik mocht de parachute met hem vasthouden, zodat ik kon helpen sturen. Het landen ging goed, we bleven in ieder geval staan!!
Toen iedereen zijn dvdtjes had zijn we naar het plaatsje Melkbosstrand gereden om daar onder het genot van een Milkshake even bij te komen van de adrenalinekick. De terugweg duurde ook 2,5 uur omdat we in de spits reden. Achja heb ik ook maar weer een oefeningetje file rijden gehad! Bij het Skydiven heb ik geen moment angst gehad, dus vol goede moed op naar de Bungeejump!;)
Vrijdagavond en zaterdag de hele dag hebben we flink gerelaxt en gehangen. Ik ben echt strontverkouden en heb het heerlijk rustig aangedaan in mijn huispak met mijn lees, puzzelboek en filmpjes op de bank! Ik miste echt een warm bad, maar met rooibos honing thee, strepsils, zakdoekjes etc. heb ik me wel door 1000x niezen heen gered;)
Gisteravond met een heel stel hier thuis een soort wie ben ik in teams gedaan met drie verschillende rondes waaronder 1 met uitbeelden, wat erg lachwekkende taferelen met zich meebracht;) De geplande Cleaning Day is helaas niet doorgegaan. Dinsdag kregen we te horen dat ze dat afgelopen zondag zelf hadden gedaan. Super goed initiatief, maar wat ze opgeruimd hebben weten we niet, want er ligt nog evenveel;)! Er waren wel 35 ouders geweest, en dus hebben we besloten om onze Cleaning Day te verplaatsen. Deze ouders krijgen we namelijk niet 2x in 1 week gemotiveerd tot opruimen.. Helaas moeten we dus even wachten met het goede voorbeeld geven;)
Vandaag had ik de ochtend dus voor mezelf en heb ik heel degelijk wat wasjes gedraaid, mijn kamer opgeruimd, ben ik daarna uit gaan lunchen met Manon haha ik word al een echte huisvrouw:P. Zo net heb ik bij Margot, Manon, Tanja en Maarten gegeten. Jaja de eerste vriendjes zijn over.. pff frustrerend!! Manon gaat nu naar het vliegveld om haar Richard op te halen.. pff ik doe heel vrolijk ben ook erg blij voor ze.. maar ondertussen Mega Jaloers!!;)
Komende twee weken is er hier vakantie. De Village of Hope kids zijn dus fulltime daar en de kinderen van de crèche juist weg. We hebben de sleutel geregeld en gaan daar flink aan het opruimen en schoonmaken, zodat we daarna een echte frisse start hebben. Er komen de komende weken ook veel ouders over, en vele gaan dan ook op reis. Komend weekend zit ik alleen in de Etzen maar kan ik gelukkig wel buurten met Margot. Wel leuk om door iedereen op de hoogte te worden gehouden van hun belevenissen! Ik mag zelf 14april gaan en kijk daar erg naar uit!

Lieve mensen, ik schrijf jullie weer, net zoals jullie dat gelukkig naar mij blijven doen!

Heel veel liefs,

Fay