Keep up the good work!

Hajhaj lieve mensen!

Zoals altijd ook nu weer even een update over mijn afgelopen weekje. Daarna zal het ruim twee weken rustig blijven op deze site, omdat ik vanaf woensdag lekker ga reizen met pap en mam!
Pfff de tijd is snel gegaan tot nu toe. Ik ben nu al op de helft en er is hier nog zoveel te doen! De komst van pap en mam is wel een mooi bruggetje. Als zij weggaan is het nog 7 weekjes totdat ik Luuk weer in mijn armen kan sluiten, en daar kijk ik ook erg naar uit! Momenteel bezig met het uitstippelen van de reis met hem, wat door de hoge kosten omtrent het WK nog een grote klus is. Waarschijnlijk wordt het een vlucht naar Johannesburg waar we vervolgens, Kruger, swaziland, Kwazulu Natal, de Drakensbergen meepakken en dan terug vliegen via Durban. De overige tijd brengen we lekker in Grabouw door, en hebben we natuurlijk ons uitstapje naar het Nederlands elftal en de oranje camping.
Alweer op de helft en nog steeds ontvang ik fanmail! Ooms, tantes, neven, nichten en oma Gijsberts super bedankt voor jullie mega grote kaart! Marjolein en Gerrit bedankt voor het geboortekaartje van Tygo. Erg leuk dat ik zo toch nog een beetje mee doe in de ‘gewone wereld’. Blijf vooral zo doorgaan!( filmpje van mij kamermuur staat hieronder!)
Langzaam aan begin ik wel bepaalde dingen te missen. Vooral het gebrek aan beweging!! In Nederland pak ik mijn fiets naar de Deka, stad, Luuk, dansen, Angerlo en Dieren etc. Dat gemak om je gewoon alleen en relatief veilig over straat te kunnen bewegen, is vooral wat hier totaal niet kan.
Maargoed even de update over mijn afgelopen week. Tweede paasdag was voor mij gewoon een stagedag. Ik besloot er hier in Afrika een oer-Hollandse traditie in te gooien. Om 7 uur ’s ochtends stond ik op om eieren te koken. Deze heb ik meegenomen naar de kindjes. Het was een feestelijke en gezellige dag. We hebben ze beschilderd met vingerverf, daarna laten drogen waardoor we ze ’s middags konden zoeken en daarna nog lekker opeten! Assi is helemaal gek van auto’s, dus besloten we om hem mee te nemen voor een ritje. We moesten nog tanken en hij vond het prachtig om te zien. Verder zijn we een klein rondje door Grabouw gereden en hebben we hem daarna weer veilig thuis gebracht. Hij heeft er erg van genoten!
Ze hebben, ook op aangeven van ons, een wisseling in de shifts van de mommy’s gemaakt. Dit heeft een erg positieve werking. In de pauze waren ze erg benieuwd naar Sanne en mij, Nederland en wij op onze beurt naar Afrika. Erg boeiend om de cultuur op deze manier te leren kennen. Ze wilde een foto zien van Luuk, en toen ik de schermafbeelding van mijn telefoon liet zien gingen ze helemaal gillen en doen: He looks like a model!! Is he a model? Haha ik vond het helemaal grappig, en hij ontkomt er niet meer aan om straks als hij hier is zijn gezicht op de Village te laten zien;)! Ook wilde ze weten wie onze wenkbrauwen epileerde. Waarop wij antwoordden dat we dat zelf deden. Dit met als gevolg dat we dinsdagmiddag in onze lunch pauze de wenkbrauwen van de mommy’s aan het epileren waren en we hebben ze uiteindelijk ook maar mooi opgemaakt met oogschaduw, haha! Dat is op je stageplek in Nederland toch echt niet voor te stellen!
Woensdag tot en met zaterdag zijn we bezig geweest om de crèche af te maken. Wat een werk was dat uiteindelijk nog. We zijn een dag langs bedrijven gegaan om korting te regelen wat heel goed lukte! Blond haar, blauwe ogen en een goed verhaal dat werkt hier prima. Zo kregen we voor 34 euro 11 stukken tapijt in de afmeting die we wilde. Dit om, zoals we in Nederland kennen, bouwhoek/poppenhoek/constructiehoek te creëren. Tevens hebben we nieuwe schappen gekocht en planken waar we haakjes in gaan boren, en waar de kindjes dus straks hun jas en tas kunnen ophangen. De lokalen nieuwe ingedeeld, alles knuffels en dekentjes met korting door de wasserette laten wassen. Het ruikt weer als nieuw. Het wachten is nog even op de timmerman die de schappen aan de muur komt boren. Maargoed er komt er in ieder geval woensdag 1 met het vliegtuig mee;)! De komende weken gaan we bezig met het implementeren van een nieuwe effectievere dagstructuur, en het uitleggen van activiteiten.
Morgen hebben we een heel pittig gesprek met de burgemeester en de manager van Child Welfare (soort bureau jeugdzorg) hier valt de crèche onder. De staat van het gebouw is dramatisch en gevaarlijk. Aan de binnenkant kunnen er ieder moment stukken van het dak naar beneden komen en men is bang voor asbest. De burgemeester wijst naar de manager en andersom. We willen ze nu beide om de tafel hebben om de stand van zaken te weten, en concrete afspraken te maken over de reparatie van het dak. Het gekke is dat een manager van zo’n grote instantie een maand moet wachten voor een plekje in de agenda van de burgemeester, en wij als studenten met 4 dagen terecht kunnen (omgekeerde wereld wat dat betreft). Hij was echter niet zo blij met het onderwerp waar we mee kwamen, maar goed ook Paddy en het hoofd van de crèche zullen ons morgen in de meeting ondersteunen.
Verder ben ik in de avonden heel druk bezig geweest met mijn schoolwerk, en ben ik me nu geheel aan het concentreren op de vakantie met pap en mam. Ik moest gistermorgen nog even wat aan feedback laten in scannen, waarop de man van het internetcafé een leuke mededeling voor me had. Hij heeft nu onbeperkt datalimiet (gewoon als in Nederland) waardoor je niet meer extra voor skype hoeft te betalen. Dit betekend dat je twee euro per uur betaald, ongeacht wat je op de computer doet. Gelijk gebruik van maken, morgen met Dylan en Jill en dinsdagochtend met Luuk!:)
Woensdagavond zijn we naar de bear and barrel gegaan, omdat Karin om 12 uur jarig was.
Vrijdagavond hadden we nog een spectaculair, eigenlijk levensgevaarlijk, avontuur. Wat per ongeluk geheel in touw is gezet door mij, in hoogsteigen persoon. We hadden de hele dag gewerkt in de crèche en ik had ’s middags wat broodjes bij de winkel gehaald. Ik had mijn portemonnee even in het supermarkt tasje gedaan, maar die later per ongeluk als afvalzak gebruikt. Om tien uur ’s avonds kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn portemonnee niet had en wist ik me direct te herinneren dat deze in de prullenbak op de crèche lag. Deze zit wel op slot en ook met een alarm, maarja ook in een township. Ik kon niet meer rustig zitten, aangezien al mijn pasjes, creditcard alles erin zat, en ik dacht die buurtbewoners hebben ons allemaal met planken en verf in de weer gezien en die breken misschien in en vinden mijn portemonnee ineens. Na lang overleg besloten we met vier meiden toch in de auto te stappen om mijn portemonnee te gaan halen midden in de township. Tanja achter het stuur, Heleen ernaast en Margot en ik achterin. De deur gelockt en daar gingen we. Elkaar een beetje opnaaien, maar eigenlijk waren we alle vier doodsbang. Eenmaal de crèche en het huisje van de juf genaderd liepen er allemaal enge, dronken, mannen daar. Er was amper verlichting, maar Margot durfde uit te stappen en bij het hutje aan te kloppen. De deur weer op slot en wij bleven gedrieën in de auto zitten. Opdat moment kwam er echt een hele enge man aan de bestuurderskant keihard op het raampje kloppen. Tanja in paniek die wist niet meer waar ze moest kijken, en was bang dat ze het lock knopje niet goed had ingedrukt. Uiteindelijk kwam het vrouwtje, dat al in bed lag, aan met Margot en riep in het Xhosa iets waardoor de beste man wegging. Ook ik besloot maar uit te stappen, want het was immers mijn portemonnee. Het vrouwtje heeft een hele bos met sleutels en aangezien er 5 sloten open moeten duurde het voor ons gevoel helemaal uren. Ik scheen haar wat bij met mijn mobiel, en uiteindelijk was alles open. Ik liep direct op mijn doel af en vond daar inderdaad mijn portemonnee;)!.. Ons lieve vrouwtje deed alles weer op slot en moest er ook wel een beetje om lachen. Daarna als een gek weer de auto in, helemaal vol van adrenaline, en zonder ook maar ergens in de township te stoppen doorgereden. Gelukkig veilig thuis, maar zeker niet voor herhaling vatbaar!
Gisteravond hadden we hier in huis een feestje. Marlou was jarig en Karin twee dagen daarvoor dus die vierde het samen in ons huis. Een drukke bedoeling, en veel mensen weer terug van vakantie. Leuk om de verhalen te horen, en mezelf lekker te verheugen!
Vandaag flink warm en heerlijk gebakken op het strand. Ik moet toch even een flink bruin kleurtje hebben als ik woensdag op het vliegveld sta;)!

Nog drie nachtjes slapen, nog twee stagedagen en dan heerlijk 17 dagen genieten van de geweldige omgeving van de Garden Route. Hopelijk spotten we in Addo nog het nodige wild!

Tot na de vakantie!

Liefs en dikke kus,
Fay